Viva la Muerte!

                                                                             (Το Κακό βαθαίνει)

  Όσα έκαναν οι Ναζήδες, τα έκαναν κρυφά. Χρειάστηκε να μπουν οι Σύμμαχοι στα Στρατόπεδα για να αποκαλυφθεί το κατόρθωμά τους. Αυτό που κάνουν τώρα οι Σιωνιστές το κάνουν όχι μόνο φανερά, αλλά το διαφημίζουν κιόλα! Λίγα χρόνια πριν, οι Εβραίες έφηβες με χαρά υπέγραφαν με μαρκαδόρους τις βόμβες που προορίζονταν για τη Γάζα. Έπειτα στήνονταν πολυθρόνες έξω απ’ αυτήν και οι μπαμπάδες κι οι μαμάδες, με μπύρες και ποπ-κορν, διασκέδαζαν με το μακελειό. Ένα Drive in σε live! Ένα υπαίθριο σινεμά με ζωντανούς πρωταγωνιστές! Ένα θέατρο επιχειρήσεων για τον λαό, ένα Κολοσσαίο στην έρημο! Αυτοί οι άξιοι μαθητές τού Χίτλερ ξεπέρασαν τον δάσκαλο.

    Αν η  ανθρωπότητα θορυβημένη με τα στρατόπεδα έβαλε κάποια όρια κι είπε ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να γίνονται, τούτοι ‘δω ξεπέρασαν - τρόπον τινά ξεχείλωσαν - ‘κεινα τα όρια. Τώρα λεηλατούν, σκοτώνουν, βασανίζουν, ταπεινώνουν, καίνε τους πρόσφυγες που οι ίδιοι δημιούργησαν μέσα στις σκηνές τους και χασκογελάνε σε ζωντανή μετάδοση. Απειράριθμα τα βίντεο που ανεβάζουν οι φαντάροι τους με ενθουσιασμό.

    Τότε και τώρα! Πώς εξηγείται αυτό; Κατ΄ αρχήν έχουν απόλυτη σιγουριά ότι η Δύση είναι μαζί τους. Οι υπόλοιποι δεν μετράνε. Έτσι έπαθαν σοκ όταν είδαν ότι κάποιοι έντιμοι άνθρωποι, στα πανεπιστήμια και γενικότερα στις Δυτικές Μητροπόλεις, αντιδρούν. Είχαν συνηθίσει να είναι τα χαϊδεμένα παιδιά.

    Χωρίς αμφιβολία έχουν οίηση! Τι επιδιώκεται όμως βαθύτερα μ’ όλα αυτά; Ποια η σημασία της ανεμπόδιστης διάδοσης όλων αυτών των εικόνων; Γιατί ο στρατός τους δεν απαγόρευσε την κυκλοφορία όλων αυτών των βίντεο; Η απάντηση έρχεται αβίαστα: Μας τρίβουν το πρόσωπο μες στις βρωμιές και τα εγκλήματά τους! Ουτοπώς, μας «διδάσκουν» ότι τώρα έτσι παίζεται το παιχνίδι! Το κακό έχει περάσει σε ανώτερη βαθμίδα! Και πρώτα-πρώτα: εδώ υπάρχει μάθημα! Το μάθημα είναι η «τιμωρία». Όποιος αντιδρά, αυτά θα πάθει! Δεύτερον: δοκιμάζουν την αντοχή μας, το βαθμό ανοχής μας, μας εθίζουν και μας εκπαιδεύουν στα νέα ήθη. Κατά κάποιον τρόπο, ανεβάζουν, όπως λένε οι γιατροί, τον ουδό του πόνου. Το σημείο δηλαδή όπου η ενόχληση γίνεται αφόρητη. Τρίτον: «είδατε, ενημερωθήκατε, δεν αντιδράσατε, είστε συνένοχοι! Τίποτα δεν έγινε κρυφά!» Μας διασύρουν λοιπόν ηθικά! Είπαμε: ξεχειλώνουν τα όρια. Έτσι, ό,τι έγινε, αφού έγινε, θα ξαναγίνει. Από άλλους, αλλού. Το ζητούμενο είναι η πρώτη φορά.  Έτσι πάνε αυτά! Έχει δηλαδή ανέβει παγκόσμια ο πήχης της βαρβαρότητας.

    Οι λαοί μισοναρκωμένοι δέχονται με απάθεια την αύξηση της δόσης. Το θράσος θριαμβεύει. Θα πληρώσουν για αυτό. Προς το παρόν, «Μη μου τους κύκλους τάραττε!»

    Τώρα, ας το ονομάσουμε αυτό: τούτα τα εγκλήματα διαπράττονται με βαθιά ευχαρίστηση και γίνονται αδιαμαρτύρητα αποδεκτά από την ισραηλινή κοινωνία που έστειλε το στρατό της μέσα στη Γάζα με εντολή να τη μετατρέψει σε σφαγείο. Κάποιες μεμονωμένες αντιδράσεις είναι ανίκανες να σταματήσουν το μεθύσι αίματος. Αν μιλάμε λοιπόν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας πρέπει να μη διστάσουμε να το πούμε με όλη του τη βαρύτητα: εδώ γίνεται μια επίθεση, ένα ρεσάλτο καταπάνω στην ανθρωπότητα. Και γίνεται με άγρια χαρά. Και έτσι ξετυλίγεται μπροστά μας, σε κοινή θέα, το πρώτο ξεκλήρισμα του 21^ου αιώνα, ενός αιώνα που προδιαγράφεται τρομερός. 

    Οι Εβραίοι του Ισραήλ- και επιμένω στον χαρακτηρισμό Εβραίοι, γιατί ό,τι κάνουν ως Εβραίοι το κάνουν – πετούν στα μούτρα της παγκόσμιας κοινότητας τη βία των διωγμών που υπέστησαν στην Ευρώπη και την ναζιστική γενοκτονία. Μόνο που η επιθετικότητά τους δεν στρέφεται ενάντια στον Λευκό αφέντη, όπως θα ήταν λογικό, αλλά διοχετεύεται προς τους μελαμψούς παρίες. Ο καθένας γνωρίζει τη θέση του σ’ αυτόν τον κόσμο.

    Θα πληρώσουν λοιπόν τώρα τα σπασμένα οι αδύναμοι γηγενείς... Υλικά αδύναμοι βέβαια, κι ας σημειωθεί αυτό, διότι πνευματικά συμβαίνει το αντίστροφο! Και ως γνωστόν η αδυναμία του θύματος ξυπνά τον σαδισμό, ερεθίζει, αλλά η κρυφή του δύναμη, η εσωτερική του δύναμη, κυριολεκτικά τρελαίνει τον βασανιστή. Το να βγάζει δε ο κακοποιημένος τα απωθημένα όχι στον ισχυρό που τον κακοποίησε, αλλά στον αδύναμο, ε, αυτό πια είναι κάτι κλασικό! Σήμερα λοιπόν το χθεσινό θύμα παίρνει τη ρεβάνς για προαιώνια δεινά.

     Η Ευρώπη ποτέ δεν συνήλθε από το χτύπημα που δέχτηκε στη ρίζα με τον αλληλοσκοτωμό των δύο συνεχόμενων πολέμων της και την εβραϊκή γενοκτονία. Τι εννοώ ρίζα; Εννοώ την εικόνα που έχει ο άνθρωπος για τον εαυτό του. Και την περηφάνια να διαλαλεί ότι είναι άνθρωπος. Το πράγμα σουλουπώθηκε, αλλά δεν διευθετήθηκε. Στους Εβραίους, οι οποίοι, παρ’ όλα όσα έπαθαν, εξακολουθούσαν να είναι ανεπιθύμητοι στην Ευρώπη, δεν δόθηκε κάποιο διαβατήριο ευρωπαίου πολίτη. Δεν τους δόθηκε καν μια περιοχή της Γερμανίας - η οποία ήταν και υπεύθυνη για τα μεγαλύτερα δεινά τους και το διασυρμό του ανθρωπίνου είδους- ώστε να φτιάξουν εκεί μια δική τους χώρα. Τουναντίον τους φόρτωσαν σε ξένες πλάτες· στις πλάτες κάποιων αιωνίως χαμένων. Εκεί θα είχαν την ευκαιρία – τι ειρωνεία! - αυτοί τα πρώην θύματα, να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι τις δυσκολίες τού να είσαι αποικιοκράτης. Όμως θα ‘πρεπε, σε τέτοιο τόπο που βρέθηκαν, να γίνουν και το μακρύ χέρι των Δυτικών. Λύση... διδακτική και συνάμα βολική και παστρική! Δηλαδή: «εσείς που μας κατηγοράτε, σεις τα αιώνια θύματα, τραβάτε τώρα κάτω να δείτε πώς παίζεται το παιχνίδι, να δείτε τι σημαίνει να είσαι αφεντικό!» Και δεύτερον, «γλυτώνουμε από σας»,(αυτό δεν ελέχθη) «θα ‘μαστε όμως σε συνεργασία» (τούτο ελέχθη ρητά). Έτσι, σαν αποζημίωση για την ναζιστική γενοκτονία, τούς δώρισαν μια ανοιχτή φυλακή στη Μέση Ανατολή και τους διόρισαν δεσμοφύλακες. Το σχέδιο ήταν οι Άραβες παρίες να παραμείνουν κάτω, οι Λευκοί απάνω και στη μέση οι Εβραίοι σαν λαός ρυθμιστής, στρατιώτες της Αυτοκρατορίας. Δεν εξελίχθηκε άσχημα στην αρχή, καθόλου άσχημα! Οι Εβραίοι εγκατέλειψαν τον αγώνα για οικουμενικότητα και προσχωρούσαν μαζικά στον Σιωνισμό μετατρεπόμενοι σε υπερασπιστές της Δύσης σε μια δύσκολη περιοχή. Το τίμημα ήταν ότι ξεπουλούσουν τις προαιώνιες εβραϊκές ταυτότητες, αλλά ανταμείφθηκαν με το να αναγνωριστούν σαν μέρος του εβραιοχριστιανικού πολιτισμού. Οι δε Ευρωπαίοι ξεμπέρδευαν με κάποιους ιστορικούς διεθνείς επαναστάτες. Με έναν σμπάρο τόσα τρυγόνια! Κι αυτό ήταν ένα αριστούργημα ευρωπαϊκής διπλωματίας! Δηλαδή, ευρωπαϊκής υποκρισίας. Αλλά και κουτοπονηριάς εις βάρος της Ιστορίας. Έλλειψη μήπως πολιτικής διορατικότητας; Απόδειξη πολιτικού παραλογισμού; Όχι! Διότι αν εξεταστεί απ’ την πλευρά των καλών προθέσεων, ποιος λογικός πολιτικός θα έβαζε έναν λαό με τέτοιο ιστορικό μέσα σε μια πολυάνθρωπη περιοχή που, μετά την ανεξαρτησία της, έψαχνε να βρει τον δρόμο της; Άρα για δολιότητα και διαιώνιση της αποικιακής πολιτικής μέσω εντεταλμένων επρόκειτο, κρυφά υιοθετώντας το παλιό φασιστικό σύνθημα από την Ισπανία του ‘36, Viva la Muerte! Ζήτω ο Θάνατος!

     Αυτό που δεν μπόρεσαν να προβλέψουν οι φωστήρες μας αποπειρώμενοι μια τέτοια ντρίμπλα στην Ιστορία ήταν ότι αυτή, πιο πολυμήχανη, θα απαντούσε με μια άλλη πιο πανούργα: οι Παλαιστίνιοι θα έπαιρναν τη θέση των Εβραίων, με αυτή τη μετατακύλιση του προβλήματος εκτός των ορίων της Γηραιάς Ηπείρου αυτό θα μετατρεπόταν από ευρωπαϊκό σε παγκόσμιο κι ακόμα χειρότερα, το παλαιστινιακό θα γινόταν σύμβολο της εξέγερσης στο παγκόσμιο φαντασιακό. Πράγματι, οι Παλαιστίνιοι σήμερα, ανεβασμένοι στη σκηνή της Ιστορίας, δείχνουν στο παγκόσμιο κοινό ότι οι ακραίες συνθήκες που αντιμετωπίζουν δεν του είναι ξένες αφού η ζωή παντού αποικιοποιείται, ότι ο αγώνας είναι παντού κοινός και με το σθένος τους λάμπουν ως υπόδειγμα.

    Ποτέ λοιπόν δεν αναγνώρισε η Ευρώπη ότι ο όλεθρος που εξαπολύθηκε στους κόλπους της, ήταν ο ίδιος που αυτή είχε εξαπολύσει στις αποικίες και ύστερα από έναν γύρο τεσσάρων αιώνων επέστρεψε στη βάση του. Ομολογία δεν έγινε - Κάθαρση δεν συντελέστηκε...

    Αυτά βέβαια ήταν ευρωπαϊκές αμαρτίες, ο υπόλοιπος κόσμος δεν συμμετείχε στους πολέμους της ούτε έχει λόγους να ντρέπεται για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Λατινική Αμερική, πέρα απ’ τον ωκεανό, ζούσε κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εν πλήρει μακαριότητι - στο Μπουένος Άιρες χόρευαν στους ρυθμούς του Κάρλος Γαρδέλ – η Ινδία προετοίμαζε την Ανεξαρτησία της, η Αφρική ζούσε ακόμα στη Νεολιθική εποχή και η Κίνα και η υπόλοιπη Ν.Α. Ασία είχαν τα δικά τους προβλήματα με τους Ιάπωνες. Σήμερα όμως που ο πλανήτης, τρόπον τινά, μίκρυνε πολύ, η ανθρωπότητα γίνεται ένα ενοποιημένο όλον και αν αδρανήσει δεν θα αντέξει ηθικά ένα δεύτερο χτύπημα στη ρίζα: την καταστροφή των Παλαιστινίων τούτη τη φορά. Την ολοκλήρωση της Νάκμπα. Θα συνεχίσει βέβαια να ζει, αλλά πώς; Με υπεκφυγές;

    Εδώ αξίζει τον κόπο να κάνω μια μικρή υποσημείωση: όλο και περισσότεροι άνθρωποι σήμερα περιφρονούν την αξίωση για κάποιες ηθικές αρχές στη διεθνή πολιτική, όπως άλλωστε και στην ίδια τη ζωή τους. Θεωρούν εαυτούς ιδιαίτερα ευφυείς που κατάλαβαν ποιες είναι πράγματι οι αρχές με τις οποίες παίζεται το παιχνίδι σήμερα και πάντοτε: πλήρης αμοραλισμός, κυνισμός και θαυμασμός της ισχύος. Είναι όμως ήδη νικημένοι! Χωρίς κάποιες αρχές που θεωρούνται απαράβατες και χωρίς ανθρώπους που θα συνταχθούν πίσω απ’ αυτές ο κόσμος γίνεται αβίωτος. Θα έχουν την ευκαιρία να το διαπιστώσουν στα χρόνια που θα ’ρθουν.

 

    Τέλος, είναι φανερό πως ό,τι γίνεται τούτη την ιστορική στιγμή δεν μπορεί να σταματήσει με σκόρπιες διαμαρτυρίες. Εδώ βρίσκονται σε πλήρη δράση πανίσχυρες κρατικές οντότητες. Το εβραϊκό κράτος καταστρέφει και σκοτώνει, η αμερικάνικη υπερδύναμη προμηθεύει αφειδώς με όπλα, πληροφορίες και συντεταγμένες, αντικαθιστά χωρίς σταματημό το χρησιμοποιημένο πολεμικό υλικό, η δε Ευρώπη συναινεί. Μόνο ένα ισχυρό κράτος σαν την Ρωσία ή την Κίνα μπορεί, παρεμβαίνοντας αποτελεσματικά, να σταματήσει όχι απλώς τη διάλυση της Παλαιστίνης, αλλά την κατεδάφιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε παγκόσμια κλίμακα. Δεν το κάνουν. Πιθανώς έχουν γίνει κάποιες συμφωνίες. Πιθανώς και άρρητες. Άλλο ένα μάθημα «ρεαλισμού», δηλαδή κυνισμού! Θα το βρουν μπροστά τους και αυτοί όπως και εκείνοι που ανέχθηκαν τη Ναζιστική Γερμανία στα πρώτα βήματά της. Όσο για τον σύγχρονο άνθρωπο, τον Παγκόσμιο Υπήκοο, αυτός έχει αρχίσει εδώ και καιρό την πορεία του στην Εξορία. Πέρα από τα όρια της περιοχής όπου θεωρούσε τη ζωή υποφερτή. Βαθιά μέσα στην Έρημη Χώρα.

 

                                                                                                          B.H.