Hey Ταλαίπωροι Γραικοί! Ακόμα
εδώ είστε; Σας αποκλείσανε, λέει, κι απ’ την παρέλαση της 25ης! Θα
‘χει πρίγκιπες, θα ‘χει αεροπλάνα αμερικάνικα, θα ‘χει Raffal, θα ‘χει ιππείς… ένα κανονικό υπερθέαμα! Εσάς όμως όχι
μόνο δεν σας κάλεσαν, αλλά σας απαγόρεψαν και να πλησιάσετε ακόμα! Μόνοι στο
Σύνταγμα θα καμαρώνουν, πάνω στην εξέδρα, περιστοιχισμένοι απ’ τους δικούς τους
ανθρώπους! Ελεύθεροι σκοπευτές θα ‘χουν πάρει θέση στις ταράτσες και η
στρατοχωροφυλακή θα ‘χει ξαμολυθεί ν’ αρπάξει όποιον κάνει τη βλακεία να
εμφανιστεί!
Για
μια στιγμή να δούμε! Δικό τους είναι το κράτος που προέκυψε απ’ την επανάσταση;
Δικιά τους είναι η χώρα; Γιορτάζουν αυτά τα μούτρα τα 200 χρόνια από την
Παλιγγενεσία; Οι παππούδες τους έκαναν τον ξεσηκωμό; Γιατί εμένα μου φαίνεται
ότι θέλουν να ξεσκάσουν από την πολλήν την έγνοια, αλλοιώς, διακριτικά, θα
περιορίζονταν σε μια σεμνή τελετή. Μα όχι! «Θέλουν μια γιορτούλα με τους φίλους
τους και θα χρειαστούν για αυτό μια πόλη»! Εσείς δεν έχετε καν το δικαίωμα να
παραστείτε, ούτε στα πιο μακρινά πεζοδρόμια, για να θαυμάζετε το θέαμα και τα
καμώματα των αρχόντων όπως επιτρεπότανε σ’ όλους τους υπηκόους του παρελθόντος.
Εσείς πρέπει να εξαφανιστείτε από προσώπου γης και να πάτε να χωθείτε στα
κλουβιά σας! Εσείς είστε το πλεονάζον εργατικό δυναμικό, το άσχημο υπηρετικό
προσωπικό και δεν αξίζετε ούτε το ψωμί που τρώτε! Από την τηλεόραση να κοιτάτε
σαν να είστε ηδονοβλεψίες!
Η
δικαιολογία βέβαια είναι η πανδημία, αλλά αυτοί δεν έχουν φόβο να κολλήσουν.
Άρα αυτοί ξέρουν να αυτοπροστατεύονται, εσείς όχι! Ώπα! Σαν προσβολή μου φάνηκε
αυτό! Σάμπως όμως είναι η πρώτη; Τόσες και τόσες δεν έχετε δεχτεί και δεν
είπατε κουβέντα; Βέβαια είναι φυσικό οι άνθρωποι να δικαιολογούν τις προσβολές
στις οποίες δεν κατάφεραν ν’ απαντήσουν. Έτσι τώρα, κάποιοι από σας θα σηκώσετε
περιφρονητικά τους ώμους και θα πείτε: άρτον και θεάματα! Άλλοι θα
μουρμουρίσετε: κάτσε σπίτι, υπάρχει φόβος να κολλήσεις! Κι άλλοι: τι με νοιάζει
ο Αθανάσιος Διάκος, έμενα με νοιάζει ο μπακαλιάρος σκορδαλιά!
Εγώ
όμως έχω τη γνώμη πως, μόνο και μόνο για το απύθμενο το θράσος τους και την
τόση σιγουριά, πρέπει να τους χαλάσετε τη φιέστα! Να πάρετε τα πόδια σας και να
γίνετε για μια φορά παρόντες. Είναι θαυμάσια ευκαιρία! Κι αν τα καταφέρετε να
βγείτε εκεί μπροστά… να μουτζώσετε τον γαλαζοαίματο κοπρίτη! Να τους κάνετε
ρεζίλι στας Ευρώπας! Είναι, σας λέω, θαυμάσια ευκαιρία! Πολλοί θα σας το
χρωστούν ευγνωμοσύνη! Και στο κάτω-κάτω πολύ θα ήρεσκε στον Γεώργιο Καραϊσκάκη!
Αλλά
πολύ φοβάμαι πως κάτι τέτοιο δεν θα γίνει. Είστε καλοταϊσμένοι κι έχετε βαρύνει
αρκετά. Καμία σχέση με τα παλιά θεριά! Σωστοί νεοραγιάδες ο πρώην «κυρίαρχος
λαός»! Και το χειρότερο: όσο θα στρώνεται το τραπέζι και θα κυματίζει η σημαία
στο μπαλκόνι, είμαι σίγουρος ότι, σαν καλοί μπανιστιρτζήδες, θ’ ανοίξετε κάπως ύπουλα
την τηλεόραση να δείτε πώς γλεντούν οι αφεντάδες. Αφού λοιπόν δεν είστε για
πολλά, αν δεν θέλετε να είστε ένας λαός μουζίκων, σας προτείνω μια μέση λύση
που έχει κάποια αξιοπρέπεια: κλείστε το αναθεματισμένο το κουτί και καθήστε να
φάτε σιωπηλοί· σαν να πενθείτε. Μόνο σαν
τσουγκρίσετε, πέστε ένα: γειά σου ρε Γιώργη Καραϊσκάκη! Και μετά ψιθυρίστε:
κάτι σου χρωστάμε Στρατηγέ!
Β.Η.
