(Πέμπτη, 31
Δεκεμβρίου 2015.
Ευχές και Κατάρες για
την καινούρια χρονιά!)
Εύχομαι την πτώση
όλων των κυβερνήσεων, ολόφωτους δρόμους να καίγονται, την καταστροφή της
Παγκόσμιας οικονομίας και την ολοκληρωτική διακοπή ρεύματος!
Εύχομαι απρόσμενες
συναντήσεις, συζητήσεις σε κουζίνες, την επιστροφή μιας φίλης επιτέλους χαρούμενης
και την επανεμφάνιση της Δημοκρατίας!
Εύχομαι την
επιστροφή του Αιμιλιάνο Ζαπάτα που μέσα
στην Παγκόσμια συσκότιση αναγγέλλει ψιθυριστά το τέλος μιας κακής εποχής!
Ονειρεύομαι ένα τόπι που κύλησε στην ερημιά, ένα μικρό
αγόρι που ήρθε τρέχοντας να το ψάξει και βρέθηκε αντιμέτωπο με το λάλημα
πουλιού και τα γέλια κοριτσιών που είναι η Ναυσικά και οι φίλες της.
Ονειρεύομαι έναν
νεαρό που βγαίνει «συνοδεία» από ένα επίσημο κτίριο στο Λονδίνο, επιβιβάζεται
σε μια λιμουζίνα, οδηγείται στο αεροδρόμιο, ταξιδεύει ώρες πολλές μέσα στη
νύχτα και αποβιβάζεται, μ’ ολόγιομο φεγγάρι, λίγο πριν το ξημέρωμα, σε ένα άλλο
μέρος του κόσμου.
Ενώ γλυκοχαράζει,
λεπτόκορμοι φοίνικες ξεπροβάλλουν απ' το κορμί της νύχτας μαζί με πυροσβεστικά οχήματα παλαιότερων
καιρών. Κατεβαίνει τη σκάλα του αεροσκάφους και περπατάει στο διάδρομο
προσγείωσης προς τα χαμηλά κτίρια, ενώ ένας βαθμοφόρος με πράσινη χακί στολή,
τζόκεϋ και το περίστροφο να κουνιέται στη μέση, βαδίζει προς το μέρος του, με
το χέρι απλωμένο για χειραψία και χαμογελώντας πλατιά λέει: Señor Julian Assanz, Bienvenido a Cuba!
………………………………..
Σημ: Αυτά
ευχήθηκα για την καινούργια χρόνια στις 4 το απόγευμα της 31 Δεκεμβρίου του 2015
ενώ χιόνιζε. Τα ίδια περίπου είχα ευχηθεί και έναν χρόνο πριν (από τον Πύραυλο
των Υπογείων) για το 2014.
Σήμερα, Απρίλη του ‘19 κι ενώ... εξακολουθεί να χιονίζει, ο Τζουλιάν Ασσάνζ, ένας άνθρωπος με κουράγιο, ευφυΐα
και αγάπη για την αλήθεια, αντί να βρει δρόμο προς τη σωτηρία, μεταφέρθηκε
βίαια έξω από το λαγούμι του φωνάζοντας προς τα παγκόσμια πλήθη, «Αντισταθείτε!».
Ο ίδιος βέβαια ήξερε, τη στιγμή που κατέφευγε κυνηγημένος στην πρεσβεία του
Εκουαδόρ, ότι η κλεψύδρα είχε τοποθετηθεί ανάποδα. Ότι το έδαφος όπου στεκόταν ήταν ολισθηρό και
ήλπιζε στη συγκυρία και την εύνοια της θεάς Τύχης, σ’ ό,τι δηλαδή ελπίζαν πάντα οι ικέτες και οι περήφανοι φυγάδες. Τώρα του επιφυλάσσεται ένα μέλλον όπου θα
βαδίζει μόνος σε ατελείωτους διαδρόμους. Η Ηγεμονία δεν ξεχνά. Δεν συγχωρεί.
Προς το παρόν, αφήστε στην άκρη
τις μεγαλόπνοες ευχές μου και Σώστε τον
Ασσάνζ! Ανταποδώστε το δώρο που σας έκανε! Μόνον έτσι ο Αιμιλιάνο Ζαπάτα θα μπορέσει ίσως να βρει
τον δρόμο της επιστροφής. Μια πορεία προς τη Βρετανική Πρεσβεία, εδώ στην
Αθήνα, είναι επιβεβλημένη.
Β.Η
