Σάββατο 4 Ιουνίου 2016

«Η Παρακμή της Δύσης»


    Ημίθεοι επί γης? Ιδιοφυή τσογλάνια? Τίποτα απ’ όλα αυτά! Γεννήματα της εποχής. Μιάς εποχής ταραχών. Και τέτοιοι καιροί, ως γνωστόν, χαρακτηρίζονται από πλούτο. Έναν πλούτο όμως που θα μπορούσε να συνοψιστεί ως υπερβολική έκλυση ταλέντου. Και άλμα της Φαντασίας.
    Ναι, Το παλιό επαναστατικό εργατικό κίνημα τελείωσε με την Ισπανία του ’36. Αλλά τα “γεγονότα της δεκαετίας του ‘60” ήταν το Κύκνειο Άσμα του Δυτικού Πολιτισμού. Η τελευταία έξαρση της  ζωτικότητάς του πριν από την έλευση της στάχτης.  Έκτοτε η Φαντασία διώχτηκε απ’ τη Δύση.

     «Ο Μότσαρτ μ’ ένα μαύρο σκύλο τριγυρίζει τα καμένα σπίτια
      Ψάχνει μέσα στην τέφρα και την καρβουνίλα
     -Παράξενο λέει, πουθενά δεν ακούγεται πιά
      η Μουσική μου…»

               Η Πτώση του Αρχαίου Κόσμου…
               Το Τέλος του Μεσαίωνα…
               Τα ‘χουμε ξαναζήσει. 
    Και ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε: Σε οικουμενικές διαστάσεις, τούτη τη φορά, να ξαναστήσουμε την ανθρώπινη καρδιά. Η καρδιά είναι που λέει στο μυαλό, τι και πώς να το σκεφτεί. Έπειτα το μυαλό διευθετεί τα υπόλοιπα.


                                                                                                      Β.Η

4 σχόλια:

  1. Μες από κάτι τέτοιους βιρτουόζους μεν αλλά τελείως χαζεμένους τύπους (Χέντριξ, Τζόπλιν, Τζόουνς, Τζάγκερ, Ρίτσαρντς, Πινκ Φλόιντ, και βάλε) η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ της μουσικής και του θεάματος στη Δύση πέρασε στην εξεγερμένη τότε νεολαία της σαν πρότυπο ΔΗΘΕΝ επανάστασης κι αμφισβήτησης τη κατανάλωση φούντας, πρέζας και κάθε λογής χημικών ψυχότροπων παρέα με μια αυτοκτονική νοοτροπία ξεδώματος με τεράστιες δόσεις ναρκισισμού και ψευτομαγκιάς, αποβλακώνοντας τους κατά εκατομμύρια!!! Καμιά ζωντάνια δεν εκφράσανε οι Χέντριξ κι οι παρόμοιοι. Δεν σας λέει κάτι που όσοι από δαύτους δεν τεζάρανε από τη πρέζα και δεν αυτοκτόνησαν από την ανία που πλήττει τους σταρ, γίνανε σύντομα πολυεκατομμυριούχοι με ιδιωτικά αεροπλάνα και ηλίθιοι διαφημιστές σάπιων θεσμών (σαν τα "Σκαθάρια" που χεσμένα απ' τη χαρά τους έτρεξαν να τους στέψει ιππότες η βασίλισσα της Αγγλίας); Δεν ήτανε το λοιπόν γεννήματα μιας εποχής αλλά ΣΠΟΡΑ ΜΙΑΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ και έκφραση της χειρότερης παρακμής της Δύσης, γιατί δεν υπάρχει χειρότερη παρακμή απ' το να μπερδεύεις την εξέγερση και την ελευθερία με τη ντόπα, το καβλομεθύσι και με παπάρες του στυλ live fast, die young, μη χέσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΚΕ,ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΑΥΤΟΣ ΕΙΣΑΙ

      Διαγραφή
  2. @ Βαγγέλη Δ., παρά τα κάποια δίκια σου σχετικά με τη βιομηχανία της μουσικής και του θεάματος, συνολικά βρίσκω υπερβολική και άδικη την προσέγγισή σου. Εστιάζεις στις "παρενέργειες" και δεν βλέπεις τις "ενέργειες" της δεκαετίας του '60. Η ουσία της ανάρτησης είναι, επ' αυτού, απόλυτα σωστή. Ήταν το κύκνειο άσμα της Δύσης, η τελευταία έξαρση της ζωτικότητάς της. Κι εκφράστηκε μέσα από τις αδέξιες αλλά συγκινητικές απόπειρες των παιδιών της να ζήσουν σπάζοντας το επιχρυσωμένο κλουβί της οικονομίστικης υπολογιστικότητας. Δεν το κατάφεραν βέβαια, αλλά σκέψου: είχαν πουθενά να πατήσουν, σε κάποια προηγούμενη εμπειρία να στηριχτούν; Το εργατικό-επαναστατικό κίνημα των πατεράδων και των παππούδων τους είχε πνιγεί στον οικονομισμό. Βγήκαν λοιπόν στο κρύο με κοντομάνικο. Πόσο μακριά να πήγαιναν; Αλλά τι; Θα πρέπει γι' αυτό να τους αντιμετωπίζεις με τόση απαξίωση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχω κάτι να προσθέσω σε ένα τόσο καλό "λύσιμο" και παρουσίαση της μηχανής. Ευχαριστώ Hollow!

      Διαγραφή