Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

...γιορτές και γιορτές

Σαν τυλίχτηκε στις φλόγες
το Δένδρο στην πλατεία Συντάγματος
κι άρχισε να φουντώνει για τα καλά
όλοι κατάλαβαν πως ένα γεγονός
είχε συντελεστεί
Ο θάνατος των Χριστουγέννων
ήτοι: της μεγάλης αθεϊστικής
γιορτής του καπιταλισμού
Δεν ήταν το τέλος μιας
αυταπάτης
ήταν ο θάνατος της
προσποίησης
Εξ ου και το
Πένθος
                                                              
                                                          


                                                                                                          Β.Η

7 σχόλια:

  1. Έχεις δίκιο! Η "γιορτή" των Χριστουγέννων έτσι όπως έχει διαμορφωθεί δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από μια αφορμή για κατανάλωση που δημιουργεί κατάθλιψη και αισθήματα απέραντης μοναξιάς στους ανθρώπους που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να συμμετέχουν σε αυτή την "προσποίηση"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποια στιγμή φίλε viliad βαριέσαι ν' ακούς ακόμα και τον εαυτό σου...

      Διαγραφή
  2. Έτσι ακριβώς Μπίλυ, όπως το σχήμα του ποιήματός σου:έχουν έρθει τα πάνω κάτω, εξ' ου το πένθος.
    Π.χ. ο ιεράρχης δεν χτύπησε πένθιμα τις καμπάνες, όταν πνίγηκαν εκατοντάδες άνθρωποι και παιδάκια, αυτό δεν το άκουσε, δεν μας αφορά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν η προσποίηση έκρυβε κάτι το αληθινό, τότε ο θάνατός της δε θάφερνε πένθος αλλά χαρά. Αν όμως τίποτε το αληθινό δεν έκρυβε, με τα πλουμίδια της, η προσποίηση, τότε ναι, υπάρχει πένθος. Πένθος όμως για το ψέμμα που χάθηκε, ή μήπως για την ελπίδα, που διαψεύστηκε, ότι ίσως κάτι το αυθεντικό κρυβόταν σκεπασμένο απ' την προσποίηση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για το ψέμμα θαρρώ Πήτερ Παν! Το ψέμμα είναι βολικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αλλά ποιος πενθεί για το ψέμμα που χάθηκε; Ο ψεύτης, ποιος άλλος; Γιατί γι' αυτόν μόνο είναι το ψέμμα βολικό. Τού κάνει τη δουλειά, που λέμε. Εκείνος που το ψέμμα, δηλαδή ο ψεύτης, τον ταλαιπώρησε, μόνο χαρά μπορεί να νιώθει με το θάνατο του ψεύδους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή