Της Σιωπής

                                                              στο Μάρκο Μέσκο

Μας γέμισες το στόμα χώμα.

Κόπηκε η καρδιά μας.

Κι είναι χειμώνας πάλι.

Στα μέρη μας είναι ο βοριάς.

Στα βουνά το πρώτο χιόνι.

Βροντάει τ’ άρβυλα στην αυλή ο μπάρμπα-Νικόλας.

Κι ο Βασίλης ταξιδεύει.

Μάνα έφυγες με το νεογέννητο στην αγκαλιά

κι ήρθε το άλογο και μας βρήκε

την ώρα που κοιμόμασταν

και η μικρή κόρη στο Άσυλο

και η άλλη ξενοδουλεύει

και θέλει να’ρθει πίσω.

Κι εσύ κυρά μας τάισες

ψωμί-φάντασμα,­ με λοξό γελάκι

και σαλαγούσες τα πρόβατά σου

μέσα στις κάμαρες, φορτωμένα κέρατα,

ψέματα μας γέμισες, ζαχαρωμένα ψέματα

μα πιο πολύ πονάνε, πατρίδα μητριά

αυτά που είπαμε στον εαυτό μας

για να μπορέσουμε να σε πιστέψουμε

Μητριά Πατρίδα.

                               

                                                               Β.Η