Ω Εμπρηστές, Αγαπημένοι!

Κατεδάφισαν θαυμάσια κτίρια

φτιαγμένα με πέτρα και ξύλο

από καλούς και προσεκτικούς μαστόρους

προορισμένα να ζήσουν τριακόσια χρόνια.

Ούτε που λογάριασαν αυτούς που

ζούσαν εκεί.

Όργωσαν γειτονιές με σπιτάκια ασβεστωμένα.

Ούτε που λογάριασαν

τους βασιλικούς στους τενεκέδες

το νυχτερινό γιασεμί

και τους ψίθυρους στις αυλές.

Στη θέση τους ύψωσαν θεόρατα κατασκευάσματα

με κλιματιστικά και κρυφούς φωτισμούς

χτισμένα βιαστικά

με υλικά που βλάπτουν την υγεία

και πληγώνουν το μάτι.

Και κανείς πια εκεί δεν αποσπερίζει.

Σε 30 χρόνια όμως αυτές οι

αμείλικτες κατασκευές

θα μοιάζουν ξεδοντιασμένες

και θα χρειάζονται άμεση ανακατασκευή

γιατί τα φτηνά υλικά άσχημα γερνάνε.

Βέβαια το να γκρεμίζεις το καλό

και να χτίζεις το αλαζονικό ψέμα

έχει κι αυτό τον κόπο του

αλλά έτσι βγάζεις πιο πολύ χρήμα

και από μια τέτοια γρήγορη εξέλιξη

οι άνθρωποι σαστίζουν.

Έτσι είναι αναμφίβολα η πορεία του Κόσμου

                                            λένε,

            τα πάντα ν’ αλλάζουν πρέπει!

Αλλά πίσω από την ακατάπαυστη ροή

                                                της κυκλοφορίας

το διαρκές βουητό του κέρδους

και τον θόρυβο της οργανωμένης διασκέδασης

σκύβοντας

ένα προσεκτικό αυτί

μπορεί ν’ ακούσει τα δίχως καρδιά

                                             κτίρια

                        να ψιθυρίζουν:

                                    Θέλω να καώ.

Κι είναι πολύς ο κόσμος 
που σπρώχτηκε στην άκρη 
και τού στερήθηκε ο λόγος.

Ιδού λοιπόν οι εμπρηστές! 
Ιδού και το αντικείμενό τους!

                                                             
                                                               Β.Η