Δύο συνθήματα που "κοσμούσαν τους δρόμους της Αθήνας" στα
μέσα της δεκαετίας του ‘80 ξανά-ανεγράφησαν ξαφνικά φέτος την Άνοιξη στα παλιά
τους σημεία:
Γωνία Ναρσή και Δαφνομήλη.
Γωνία Μαυρικίου και Ιπποκράτους.
Το ένα, ο θρίαμβος για την επικράτηση απέναντι σε έναν ανταγωνιστή.
Το άλλο, η χαρά για την έναρξη ενός ταξειδιού.
Η ανθρώπινη Μνήμη είναι κάτι τερατώδες. Ό,τι ο Χρόνος τείνει να απαλείψει, η Μνήμη πεισματικά διατηρεί και επαναφέρει. Ο Πολιτισμός βασίζεται σ’ αυτήν ακριβώς την «ιδιοτροπία».
Το ένα, ο θρίαμβος για την επικράτηση απέναντι σε έναν ανταγωνιστή.
Το άλλο, η χαρά για την έναρξη ενός ταξειδιού.
Η ανθρώπινη Μνήμη είναι κάτι τερατώδες. Ό,τι ο Χρόνος τείνει να απαλείψει, η Μνήμη πεισματικά διατηρεί και επαναφέρει. Ο Πολιτισμός βασίζεται σ’ αυτήν ακριβώς την «ιδιοτροπία».
....Υπάρχει όμως και η Λήθη. Η απρόσκοπτη άφεση στα γυρίσματα της ζωής.
Β.Η
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου