Back to Black

    Οι Αγγλοσάξωνες έφτιαξαν ένα κόσμο τόσο τρομακτικό που τα παιδιά των παιδιών τους χρειάστηκε να δημιουργήσουν ένα νέο είδος μουσικής για να φτύσουν την οργή τους και την αηδία τους για αυτόν. Η μουσική αυτή αυθάδεια ήταν το Rock ‘n’ Roll. Πιο πολύ από την περίφημη ηχητική ευκαμψία της αγγλικής γλώσσας, αυτό ήταν ο λόγος που το Rock ‘n’ Roll παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό μια αγγλοσαξωνική υπόθεση. Στη γέννηση αυτής της μουσικής συνεισέφεραν και οι Αμερικανοί Νέγροι που τους είχαν φερθεί σαν να ήσαν τα σκουπίδια του λευκού πολιτισμού.

    Κάποιοι ιδιοφυείς νεαροί, στριμωγμένοι σ’ έναν κόσμο που επιταχύνοντας έφτανε σε όρια ασφυξίας, έμπασαν τόση νεγρίλα σ’ αυτή τη μουσική, όση μπορούσαν ν’ αντέξουν τα λευκά στομάχια. Ακολουθώντας κάτι τόσο υγιές, όσο ένα ένστικτο, ένοιωσαν την ανάγκη των καιρών. Αυτός ο κόσμος που επέβαλε τους διαχωρισμούς, σαν κάτι απαραίτητο, είχε χωρίσει το κορμί απ’ το μυαλό. Η ισορροπία έπρεπε επειγόντως να αποκατασταθεί. Και αφού, σαν νέοι, ήσαν υγιέστεροι από τους πατεράδες τους, σ’ αυτούς ανήκε ο πρώτος λόγος και ήταν αυτοί που-ακολουθώντας κάποιους προδρόμους- θα κατέβαιναν στα “μαύρα” καταγώγια. Εκεί δηλαδή που συνέβαιναν οι μουσικές ιερουργίες.

    Από ‘κει και πέρα, ο Πρίσλεϊ μπορούσε να κουνάει τα γοφά του από Ακτή σε Ακτή και οι Beatles να τραγουδούν μια τόσο αδιόρατη soul που διέφευγε κάθε λογοκρισίας και εγκαταστάθηκε στα λευκά σαλόνια. Αυτοί έκλεψαν τα λευκά παιδιά απ' τους γονείς τους.

    Ήταν φυσικό επομένως, το Rock ‘n’ Roll να αγαπηθεί και από τις νεολαίες των χωρών που έμπαιναν σ’ αυτό τον (αγγλοσαξωνικό) μονόδρομο της αποτελεσματικότητας και της κατήφειας. Σαν να λέμε, στους Αμερικάνικους εφιάλτες.

    Ήταν φυσικό επίσης, ο καπιταλισμός να αντιδράσει με την αφομοίωση και την εμπορευματοποίηση της νέας μουσικής.

    Ήταν φυσικό, το punk να σαρώσει ό,τι είχε αρχίσει να γίνεται συμβατικό επιστρέφοντας με μια δεύτερη επίθεση.

    Και είναι φυσικό ό,τι, μετά απ’ όλα αυτά, το hip hop, που γεννήθηκε στις μαύρες γειτονιές της Νέας Υόρκης και στην ηλιόλουστη κόλαση του Λος Άντζελες, όλο και πιο αράπικο και αλήτικο, να εκφράσει τις δυνάμεις της ζωής.

    Ενώ όμως το Rock ‘n’ Roll παρέμεινε πάντα μια “λευκή υπόθεση” – οι Μαύροι ποτέ δεν ταυτίστηκαν μαζί του, το έβλεπαν απλώς με συμπάθεια σαν μια μουσική των λευκών συμμάχων τους- το hip hop απηχεί το αυξανόμενο ανακάτωμα των φυλών μέσα στις Δυτικές μητροπόλεις.

    Το γεγονός ότι μια μουσική Μαύρων έγινε τόσο εύκολα μουσική της λευκής νεολαίας επίσης, έχει και αυτό τη σημασία του.

    Τού λόγου μου, από πολύ νωρίς ήμουν πεπεισμένος για την ανωτερότητα της μαύρης φυλής.

                                                                                            Β.Η