A Salty dog

    Αυτό το κομμάτι, ο “Θαλασσόλυκος”, ακουγόταν με κατάνυξη, από νύχτα σε νύχτα, 40 περίπου χρόνια πριν. Κάποιοι «ευγενείς τυχοδιώκτες», σε πολύ νεαρή ηλικία, προσπαθούσαν να διελευκάνουν το νόημα των στίχων. Όχι άδικα-δύσκολα θα μπορούσε να βρεθεί ένας πιο κατάλληλος ύμνος για την έξοδό τους στον κόσμο. 

    Αν, δε, λόγω των δυσκολιών που παρουσίαζε μια ξένη γλώσσα, κάποια λόγια παρέμεναν σκοτεινά, σχεδόν κρυπτικά, αυτό δεν αποτελούσε πρόβλημα. Η φαντασία επιτελούσε το έργο της. Ήταν άλλωστε κάτι που ταίριαζε με την αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Δύσκολο να εντοπιστεί- δύσκολο να οριστεί. Σαν λεπτή σκόνη που αιωρείται, πάντα ξένιζε όσους στερούνται συνάψεων με τον κόσμο της φαντασίας.

    Και η τοιαύτη, λόγω γλώσσας, ασάφεια, η οποία ενέτεινε αυτή που ήδη, ούτως ή άλλως, ενυπήρχε -ήταν ό,τι πιο κοντά στο αισθητικό γεγονός. Γιατί το αίσθημα που δημιουργείται, όταν κάτι είναι παρόν χωρίς να αναφέρεται, όταν κάτι υπονοείται δίχως να ονομάζεται, όταν κάτι “διαρκώς τείνει να ειπωθεί χωρίς να λέγεται ποτέ, αυτό ακριβώς είναι το αισθητικό γεγονός”. Το σχεδόν απτό που πάντοτε διαφεύγει.

    Όσον αφορά αυτό που νύκτωρ αποζητούσαμε σκαλίζοντας τους στίχους, δεν είχαμε καμμιά αμφιβολία: ήταν η μεγάλη περιπέτεια του καιρού μας.

    Κι αυτή σχεδόν απτή και διαρκώς διατρέχουσα πλαγίως.

    Αν, δε, σκεφτώ εκείνα τα νεαρά παιδιά που έσκυβαν με τεταμένη την προσοχή πάνω από τον δίσκο του πικ-απ: όλα τους παρέμειναν πιστά σ' έναν όρκο που ποτέ δεν δόθηκε με λόγια. Ήταν θέμα κλήσης- που έρχεται πάντοτε νωρίς. Τα 16 είναι η ηλικία ενός μακρινού συναγερμού. Τα 19 μιάς σιωπηρής υπόσχεσης.

    Και παρόλο που οι ίδιοι ήταν αυτοί που είχαν γκρεμίσει μέσα τους τους βωμούς ενός κόσμου που αναμφισβήτητα έβαινε προς τη δύση του, η κατάνυξη δεν έπρεπε να ξαφνιάζει. Ήταν πάντα ένα αίσθημα που εμφανίζεται όταν το αυθεντικό βρίσκει τον δρόμο του μέσα από ίσκιους.

    Και αν στα χρόνια που ήρθαν η αγάπη προς την περιπέτεια δυσφημίστηκε, όσο δεν έπαιρνε άλλο -κι έπρεπε να ζεις σε κάποιες παρυφές, έγκλειστος σε μιά μειοψηφία- τι μ' αυτό? Η συνέπεια και το σθένος ήταν πάντα κάποιες από τις αρετές μας.

                                                                                   Β.Η