ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΑΙΖΟΝ

 

Τι είναι η σαιζόν; Μια Κόλαση στον Ήλιο.

Κόλαση με τόσο φως δεν το περίμενα, λέει ο Σαχτούρης.

                                                 1^η

Κάθομαι απομεσήμερο στο pool bar του ξενοδοχείου και πίνω τον καφέ μου προτού αρχίσω τη δουλειά. Είμαι ζωγράφος, κάνω πορτραίτα στους πελάτες του ξενοδοχείου κατόπιν ιδιαίτερης συμφωνίας, όποτε θέλω δουλεύω, όποτε δεν θέλω να δουλέψω δεν δουλεύω. Είμαι ανεξάρτητος μέσα στην Αγορά και ο μόνος υπεύθυνος απέναντι στους νόμους της. Είμαι απίστευτα ευνοημένος σε σχέση με όλους τους άλλους που είναι ριγμένοι στα κουπιά. Μπορώ όμως έτσι, ανενόχλητος, να ασκώ το κρυφό μου επάγγελμα που είναι καταγραφέας.

Χαζεύω τις πισίνες, και πέρα απ' αυτές τη μεγάλη θάλασσα, μισοκλείνοντας τα μάτια από την αντηλιά. Γίνεται ένας χαμός! Δυνατές μουσικές, αδιάκοπο το beat! Εδώ κάνει τις διακοπές της η Ευρώπη... Άγγλοι, Ολλανδοί, Βέλγοι, Γερμανοί, Σκανδιναυοί και λίγοι Γάλλοι. Η κρέμα! Ο αφρός! Το ξενοδοχείο είναι all inclusive πράγμα που σημαίνει: «όλοι μέσα!» Πού να πάνε; Σπάνια βγαίνουν! Πού να πάνε; Εδώ δα είναι όλα πληρωμένα! Πλατσουρίζουνε όλη μέρα στο νερό, μπάλες, γέλια και πινγκ-πονγκ... σπάνια μπαίνουνε στη θάλασσα, προτιμάνε τις πισίνες, εκεί που όλοι κατουράνε, πάνε κι έρχονται στα snack bar κουβαλάνε πίτσες, παγωτά και ποτά στις ξαπλώστρες. Και τρώνε τρείς φορές την ημέρα στο μεγάλο εστιατόριο. Αενάως ανοιγοκλείνουνε οι πόρτες από τις κουζίνες. Τρώνε του σκασμού και πίνουν σαν τις νεροφίδες. Βλέποντάς τους αναφωνώ μέσα μου: Ζήτω η ευρωπαϊκή Δημοκρατία!

Το ξενοδοχείο είναι Family Hotel, πράγμα που σημαίνει: πολλά παιδιά! Τρέχουνε ξυπόλητα παντού, βουτάνε στις πισίνες, ρίχνουν και κάνα βλέμμα οι γονείς - είναι ήσυχοι οι γονείς- εδώ υπάρχουνε ναυαγοσώστες- εδώ υπάρχει ασφάλεια και φροντίδα! Και οι καθαρίστριες περνάνε αιωνίως με τις σφουγγαρίστρες, σκυμμένες, σιωπηλές. Και κάτω στα πλυντήρια οι πλύστρες διπλώνουν καθαρά, ζεστά σεντόνια μες στο βουητό των μηχανών - Αδιάκοπη τελετουργία- Χορός λευκοντυμένων γυναικών! Εδώ υπάρχει υγιεινή, καθαρίζονται ανελλιπώς οι τουαλέτες, χλωριώνονται κάθε απόγευμα οι πισίνες και κλείνονται πριν βραδιάσει με ένα κορδόνι· πνίγηκε μια φορά ένα παιδάκι κι ακούστηκε σε όλη την Ευρώπη.

Και τρέχουν ανάμεσα στα παιδάκια οι διασκεδαστές και τους βάφουν με χένα τα προσωπάκια, και τους κάνουν ψευτοτατουάζ, και οι καθαρίστριες περνάνε μακριά με τις σφουγγαρίστρες, και οι γυμναστές κάνουν στους γονείς ασκήσεις μέσα στο νερό-καταιγιστικά παραγγέλματα οι γυμναστές- αδιάκοπος απ’ τα ηχεία ο ρυθμός και μετά, παιδικά τραγουδάκια... και τρέχουν οι εμψυχωτές, Ρουμάνοι, Τυνήσιοι, και κάνουν give me five στα παιδάκια και ένας Πολωνός κλόουν με ξανθιά περρούκα τρέχει όλο το μεσημέρι και κάνει τον χαζό, τον Καραγκιόζη, να γελάσουν τα παιδάκια... και δώστου give me five και νέγρικες χειραψίες, όπως οι Μεγάλοι Αράπηδες του μπάσκετ... ένας κόσμος μεταξωτός και αλαβάστρινος! Εδώ κανένα παιδάκι δε θαλασσώνεται μέσα σε βάρκες, κανένα παιδάκι δεν κινδυνεύει από τον ουρανό, εδώ ο Ντάντυ είναι ριτς και η Μάμα είναι μπιούτιφουλ, εδώ η κολακεία βασιλεύει, εδώ ο θάνατος έχει εξοριστεί, η φτώχεια, η βρωμιά, η πείνα και οι παιδικοί φόβοι έχουν ξορκιστεί και μέσα σε αυτόν τον κόσμο παιδικής ευτυχίας ανακράζω  μέσα μου, από εσωτερικό παλμό δονούμενος: Ζήτω τα Ξανθά Παιδάκια!

Β.Η.