Ω, Γενιά! Με την κουκούλα φρουρά στον Έβρο

Διαβάζω τα εξής:  «Ένταση σε Έβρο & Αιγαίο, μπίζνες στη Θεσσαλονίκη…

(Του Γιώργου Ρακκά από την Ρήξη φ. 158)

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο «Σπάρτακος» της Κομοτηνής, διά στόματος του επικεφαλής της δημοτικής παράταξης και μέλους του Κινήματος Άρδην, Κώστα Καραΐσκου, πρότεινε το κλείσιμο της μεθοριακής διόδου στους Κήπους ως αντίμετρο για την τουρκική μεθόδευση με τα κύματα προσφύγων στον Έβρο. Με αυτόν τον τρόπο, οι τουρκικές μεταφορές όχι μόνο προς τη χώρα μας, αλλά και προς τα δυτικά Βαλκάνια και την Ευρώπη θα πλήττονταν και έτσι η Ελλάδα θα εφάρμοζε έναν επί πλέον σημαντικό μοχλό αποτροπής, αν αναλογιστούμε την κατάσταση της τουρκικής οικονομίας.
Φυσικά, η πρότασή του έπεσε στο κενό. Όχι μόνο γιατί η κυβέρνηση δεν τόλμησε, αλλά γιατί επί της ουσίας η πολιτική της απέναντι στην Τουρκία δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα, καθώς οι «αδράνειες» της ελληνοτουρκικής φιλίας αποδεικνύονται ιδιαίτερα ανθεκτικές. Ενίοτε, μάλιστα, υποστηρίζονται από υψηλές επιχειρηματικές δραστηριότητες, ιδιαίτερα επωφελείς για ένα μέρος των ελληνικών οικονομικών ελίτ.
Έτσι, την ίδια στιγμή που στα σύνορα του Έβρου η Τουρκία δίνει ρεσιτάλ υπονόμευσης των ελληνικών συνόρων, στη Θεσσαλονίκη ο Σύνδεσμος Εισαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ) και το Turkish–Greek Business Council του Foreign Economic Relations Board (DEIK) υπογράφουν νέο μνημόνιο συνεργασίας! Το οποίο μάλιστα σπεύδει να υποστηρίξει και η ελληνική κυβέρνηση διά της παρουσίας του υφυπουργού Μακεδονίας-Θράκης, Θόδωρου Καράογλου.
Τον εναρκτήριο χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος του ΣΕΒΕ, Γιώργος Κωνσταντόπουλος, ο οποίος εξήρε την αύξηση του ελληνοτουρκικού εμπορίου, που έφτασε τα 3,9 δισ. € το 2019, και ανέδειξε την Τουρκία σε 4ο σημαντικότερο εμπορικό εταίρο της Ελλάδας. Τον λόγο πήρε o πολύς Λεβέντ Σαδίκ Αχμέτ, εκπροσωπώντας το ελληνοτουρκικό επιμελητήριο του Συμβουλίου Εξωτερικών Οικονομικών Σχέσεων της Τουρκίας. Ο Σαδίκ, γιος του εθνικιστή ηγέτη των τουρκοφρόνων της Θράκης, Αχμέτ Σαδίκ, προστατευόμενος του Ερντογάν, και κύριος οργανωτής της επέκτασης που επιδιώκει η τουρκική επιρροή στη Βόρεια Ελλάδα, δήλωσε ότι στόχος είναι ο διπλασιασμός του ύψους συναλλαγών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στα 8 δισ. Ενώ ο Τούρκος πρόξενος της Θεσσαλονίκης, Έφε Τσεϋλάν, μίλησε για τον ρόλο που μπορεί να παίξει η Θεσσαλονίκη και ευρύτερα η Βόρεια Ελλάδα στο πλαίσιο αυτό. Ο δε Θόδωρος Καράογλου, σαν να μη συμβαίνει τίποτα στον Έβρο, μίλησε για ό,τι ενώνει τους δυο λαούς, έπλεξε το εγκώμιο της συνεργασίας, προσθέτοντας ότι αυτή μπορεί να ξαναφέρει κοντά τους ηγέτες των δυο χωρών.
Άραγε τα όσα λένε και κάνουν από κοινού ο ΣΕΒΕ και ο Θόδωρος Καράογλου δεν υπονομεύουν τα όσα προσπαθεί να πραγματοποιήσει η κυβέρνηση για τον έλεγχο των χερσαίων, και κυρίως των θαλάσσιων συνόρων της χώρας με την Τουρκία; Μπορεί να στηθεί πολιτική αποτροπής, όταν η μια πτέρυγα του κράτους πριονίζει την πολιτική της άλλης; Τι σήμα δίνουμε, στους Τούρκους ή τους Ευρωπαίους, με αυτήν την εικόνα; Μπορεί ο πρωθυπουργός της χώρας, και ο κάθε πρωθυπουργός να απαιτήσει σκληρές κυρώσεις κατά της Τουρκίας, όταν δεν ακολουθεί τη γραμμή του η ίδια η κυβέρνηση; Ή μήπως μας δουλεύουν ψιλό γαζί;
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ΥΜΑΘ και ΣΕΒΕ πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για τη στάση τους».

Δηλαδή, από τη μία πόλεμος, έστω υβριδικός, όπου οι μετανάστες (αυτοί "οι δυστυχισμένοι") γίνονται… «τροφή για τα κανόνια», αλλά και τα ρόπαλα και από την άλλη, business as usual. Καλά κρατεί το θέατρο όπου «η σοβαρότητα των γεγονότων» απαιτεί να κυκλοφορείς με το μαχαίρι στα δόντια ή έστω να είσαι «ψύχραιμος αποτιμητής της κατάστασης»! Πράγματι η υποκριτική τέχνη στις μέρες μας έχει φτάσει σε απαράμιλλα ύψη. Στους παλιούς, καλούς πολέμους οι μπίζνες συνεχίζονταν υπογείως, αλλά εκεί είχαν τουλάχιστον την "εντιμότητα" να θυσιάζουν τις δικές τους νεολαίες. Εδώ (όπως σε Τουρκία και  Ευρώπη) το παιχνίδι παίζεται με μια άμορφη και απρόσωπη μάζα, τους σύγχρονους "Ανέγγιχτους"! Μετά τσακωνόμαστε ποιος θα φορτωθεί την ντροπή. Τι θα πω εγώ τώρα στον Αφγανό της γειτονιάς μου;;;

Κάτι ακόμα όμως μένει να ειπωθεί: Τα 12 χρόνια άγονης κρίσης που πέρασε  η χώρα ακολουθούμενα από ένα ζεύγος απειλής, κάτι σαν Δεύτερη Πληγή του Φαραώ: τα κύματα μετανάστευσης και την επέλαση του ιού, αλλοιώνουν για τα καλά το πρόσωπό της. Η γενικόλογη απειλή ενάντια στην κοινωνία μεταλλάσσεται σε απειλή ενάντια στον «γυμνό άνθρωπο» που σαν τον σάλιαγκα ψάχνει καβούκι να κρυφτεί. Αποχαιρετώ για πάντα τη χώρα της ξένοιαστης αμπέλου και της έντιμης ελαίας. Αποχαιρετώ για πάντα την Ελλάδα που ήξερα.

                                                                                                   Β.Η.