...Επίσης αν εκδηλωνόταν στάση στην πόλη, οι πολίτες έπρεπε να κατέβουν με τα όπλα τους στον δρόμο. Με τη μία ή την άλλη πλευρά. Ήταν απαράδεκτο να παραμείνουν φιλήσυχοι στα σπίτια τους και να καιροσκοπούν περιμένοντας την έκβαση.
Όλα αυτά, καθώς και ο θεσμός του εξοστρακισμού, δείχνουν ότι οι Αθηναίοι πρέπει να είχαν ζήσει έναν μακρύ ζόφο και πως είχαν συνειδητοποιήσει βαθιά ποιο ήταν το ποιόν και η αιτίες αυτού του ζόφου και ήταν αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν, επ' ουδενί, μια υποστροφή τώρα που έβγαιναν στο φως. Πως είχαν ζήσει το χάος, τη δουλεία για χρέη, την τυραννίδα, την ανθρώπινη δεινότητα και την ανθρώπινη απάθεια. Και πως τα είχαν φοβηθεί μέχρι τα μύχια της ύπαρξής τους. Και πράγματι, είχαν αγωνιστεί από τον 7ο ως τον 5ο αιώνα για να γεννήσουν τη Δημοκρατία και να κάνουν τον υπήκοο πολίτη. Δυο ολόκληροι αιώνες, στην πραγματικότητα μια επανάσταση που είχε σκοπό να τραβήξει μόνο εμπρός. Και επειδή είχαν βαθιά επίγνωση της "ανθρώπινης δεινότητας" έφτιαξαν το θέατρο και το έβαλαν φρουρό να φυλάει τη νεαρά Δημοκρατία από τους Δαίμονές της. Δεν τους διέφευγε το γεγονός πως, από μια υπέρβαση των μέτρων, η Δημοκρατία μπορεί να αποβεί ένα εγκληματικό καθεστώς. Κι ήταν τόσο κεντρικός ο ρόλος του Θεάτρου στη ζωή της πόλης που κάποιοι αποκάλεσαν εκείνη τη Δημοκρατία, Θεατροκρατία!
Β.Η.
Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που σκοντάφτουν στο μισοσκόταδο φωτίζοντας το τρεμάμενο βήμα τους με δανεικά καντηλέρια, αντί να δώσουν μια και ν’ ανάψουν την εύφλεκτο ύλη που κείται εν αφθονία σ’ αυτή τη γη.
Αυτοί που σκοντάφτουν είναι αυτοί ακριβώς που χρειάζονται την μεγαλύτερη βοήθεια προκειμένου να κατανοήσουν γιατί βρίσκονται στο μισοσκόταδο ή και στο πλήρες σκότος ακόμα χειρότερα. Από μόνοι τους δεν θα μπορέσουν....
ΑπάντησηΔιαγραφή