Φαινόμενα Ζωολογικού Κήπου

    Ο αόριστος φόβος και το ανοίκειο αναδίδονται από τα θεμέλια της Μαζικής Δημοκρατίας. Ο φόβος των ληστών, ο φόβος της επίθεσης στον δρόμο, ο φόβος των τρομοκρατών, ο φόβος των μεταναστών. Ο φόβος της αρρώστιας, του θανάτου, της εξουσίας, της μοναξιάς, της δυσπραγίας. Μπρος σε τέτοια σύναξη δαιμόνων δεν θα μπορούσε να λείψει ένας από τους αρχαιότερους, η επιδημία. Οι άνθρωποι πάντα πέθαιναν για τους γνωστούς λόγους, στις μέρες μας όμως υπάρχουν ένα σωρό καινούργιες αιτίες για να πεθάνει κανείς: η νοθεία των τροφίμων, η δηλητηρίαση των νερών και του αέρα, τα λάθη των ειδικών και η απελπισία. Μολαταύτα είναι μόνο ο φόβος της επιδημίας που απλώνεται στη Μαζική Δημοκρατία με την ταχύτητα της φωτιάς ή καλύτερα των ΜΜΕ. Πράγματι, άρκεσε να ακουστεί η τρομερή λέξη «Πανδημία», για να ξυπνήσει το φάντασμα του Μαύρου Θάνατου, της Πανούκλας.

                           

Από κει και πέρα, ο Ύπνος της λογικής γεννάει τέρατα όπως προειδοποιεί ο Φρανσίσκο Γκόγια ο οποίος έζησε σε εξ ίσου σκοτεινές αν και μάλλον πιο συγκρατημένες εποχές. Ένας «άγνωστος ιός», μια μετάλλαξη παλαιότερου ιού, προκαλεί παγκόσμια επιφυλακή εκεί που πριν επικρατούσε ένας ακατανόητος εφησυχασμός. Λες και, μακριά από τα φώτα της τηλεόρασης, έπαψαν να πεθαίνουν οι άνθρωποι από έναν σωρό αίτια, παλιά ή νέα. Η επιδημία βέβαια είναι κάτι εξαιρετικό. Και σαν τέτοιο αντιμετωπίζεται. Μόνο που η συγκεκριμένη (και αυτές που θα την διαδεχθούν) είναι εδώ για να μείνει. Καθότι οι μαζικές κοινωνίες εκατομμυρίων ανθρώπων στοιβαγμένων σε αχανείς πόλεις, σε συνθήκες σχετικού εγκλεισμού με κακή υγιεινή, σε διαρκή ανταγωνισμό με τη φύση και στο έλεος μυστικών πειραμάτων θα ταλανίζονται από επιδημίες και νέους ιούς που θα μεταλλάσσονται διαρκώς και θα μεταδίδονται από τόπο σε τόπο με την ταχύτητα της παγκοσμιοποίησης.

    Είναι η στιγμή που παρουσιάζονται λαμπρές ευκαιρίες για περαιτέρω πειθάρχηση. "Το όνειρο όλων των εξουσιών του παρελθόντος για τον έλεγχο του δρόμου έχει εδώ και καιρό γίνει πραγματικότητα με την κατάργηση του δρόμου". Ο τωρινός εγκλεισμός - μια πρωτοφανής άσκηση «πολιτικής άμυνας», μια κατάσταση πολιορκίας - είναι μια νέα επιτυχία προς την ίδια κατεύθυνση. Εν τω μεταξύ, όλοι αλληλοκοιτάζονται με υποψία. Η πλήρης ταπείνωση του ανθρώπου!

    Μπαίνουμε λοιπόν σε μια νέα πίστα! Αλλά ποτέ ο φόβος δεν έβλαψε την εξουσία. Αντίθετα το γέλιο κι οι γιορτές είναι εχθροί του κράτους. Από την Κίνα ως την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, οι δυνάμεις που δουλεύουν για την υποταγή έχουν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένες. Η Κίνα και η ΝΑ Ασία μάλιστα οδηγούν πλέον την κούρσα. Το άλλοθι μοιάζει τέλειο. Ταυτόχρονα τα μυστικά πληθαίνουν. Ο σκοπός τώρα μπορεί να είναι μόνο ένας: να φτιαχτούν τελεσίδικα άνθρωποι χωρίς κοινωνία. Ήδη άρχισε να προαναγγέλλεται το παγκόσμιο κράτος. Πίσω του φυσικά θα στέκουν οι εταιρείες. Υπό την δεσποτεία τους θα σαλεύουν άμορφοι πληθυσμοί και ανδράποδα. Το εργαλείο είναι η «ιατρική» δικτατορία. Και τι εργαλείο! Αν η οικονομική κρίση απειλούσε το πορτοφόλι του καθενός, τώρα απειλείται η υγεία και η ίδια η ζωή. Και είναι συζητήσιμο αν, δεκαπέντε χρόνια πριν, θα αποτολμούσαν να κλείσουν τους ανθρώπους στα σπίτια τους για να συνεχίσουν με όσα πρόκειται σύντομα να αποτολμήσουν. Όμως σήμερα, ύστερα από δώδεκα χρόνια οικονομικής τρομοκρατίας, οι πληθυσμοί (όλο και πιο δύσκολα μπορούμε πια να μιλάμε για λαούς), εξουθενωμένοι, παρουσιάζουν μειωμένη διάθεση αντίστασης. Όσο για διαύγεια, ας μη γίνεται καλύτερα λόγος.

    Όπως και να ‘χει, σε λίγο αυτό το πράγμα θα λήξει. Πώς αυτό; Απλώς θα σωθούν τα λεφτά των εγκλείστων! Μπορείς να μαντρώσεις το ανθρώπινο πλεόνασμα για ένα διάστημα αλλά να το ταΐζεις κιόλας είναι κάτι άλλο! Τότε η λαγνεία για τρόμο που έχει ξεσπάσει και δημιουργεί αμφιβολίες για την ψυχική υγεία στον σύγχρονο κόσμο θα τελειώσει κάπως απότομα. Πολύ αργότερα θα πληροφορηθούμε για τον πλούτο που άλλαξε χέρια. Και ποιος θα παραδεχτεί τότε ότι το όλο πράγμα διογκώθηκε ως εκεί που δεν έπαιρνε άλλο; Άλλωστε "οι άνθρωποι πάντα τείνουν να δικαιολογούν τις προσβολές στις οποίες δεν απάντησαν". Η λεηλασία όμως θα έχει μπει σε νέες ράγες. Φυσικά δεν πρόκειται να επιστρέψουμε σε καμιά «κανονικότητα». Από δω και πέρα, επιδημίες και φήμες επιδημιών - λιγότερο ή περισσότερο σοβαρών - θα μας συντροφεύουν. Ο ήχος του alarm δεν θα παύει ποτέ. Τα επίπεδα συναγερμού θα ανεβαίνουν και θα κατεβαίνουν και μαζί οι απαγορεύσεις και οι έλεγχοι. Πολύ πιθανόν ο καθένας να βαδίζει με την ιατρική του καρτέλα ενημερωμένη. Θα υπάρχουν υγιείς, άρρωστοι και αποθεραπευμένοι. Η είσοδος σε ένα supermarket ή σε μια αίθουσα συναυλιών θα υπόκειται σε διαδικασίες ανάλογες με των σημερινών αεροδρομίων. Βέβαια κάποια επιπλέον στοιχεία όπως αν είσαι συμπαθών στην τρομοκρατία ή απλά αντιφρονών ή αν χρωστάς στο Δημόσιο κι ακόμα κάποια στοιχεία που κάποτε χαρακτηρίζονταν αυτάρεσκα ως «προσωπικά δεδομένα» θα είναι στην διάθεση όποιου ενδιαφέρεται. Λογικό και απαραίτητο αφού θα υπάρχουν «φορείς» ενοχλητικών ιδεών και ύποπτοι «ασυμπτωματικοί». Ήδη διάφοροι καλοθελητές – κράτη και εταιρείες – κινούνται, πρόθυμα να μοιραστούν την αντιτρομοκρατική τους τεχνογνωσία με τη φοβισμένη ανθρωπότητα. Καλώς ήλθαμε στις κοινωνίες αυξημένου ελέγχου!

    Το μόνο θετικό είναι ότι ο πλανήτης προς το παρόν παίρνει μια ανάσα.

    Κι αυτό ακριβώς, το μόνο ελπιδοφόρο σημείο, είναι η πυξίδα που μας απέμεινε. Έχοντας σαν μοναδικό οδηγό τον εαυτό μας και τις υποτιθέμενες ανάγκες του οδηγηθήκαμε σε παγκόσμιο αδιέξοδο. Πρέπει τώρα να ακολουθήσουμε το σημείο που μας υποδεικνύει ο οικοδεσπότης μας. Ό,τι είναι καλό για τη Γη είναι και για τον άνθρωπο. Ας διαφυλάττουμε τη μικρή προσωπική μας υγεία κι ας ετοιμαζόμαστε για την ανατροπή αυτής της κατάστασης πραγμάτων στην τρομακτική κοινωνικοοικονομική κρίση που θα επακολουθήσει.

                                                                                   Β.Η.

Το Σπίτι της Περηφάνειας

Αφού επισκευάστηκε ξανά το σπίτι τ’ αψηλό

το πυργωτό το σπίτι

αλλά τώρα κλείστηκε καλά

ασφαλίστηκε απ’ τους καιρούς

για τα καλά αμπαρωμένο

ένας αέρας μολυσμένος

άρχισε να μπαίνει απ’ τους αεραγωγούς.

Τι είναι πάλι τούτο το κακό

που ήρθε να προστεθεί στην παλιά υγρασία

που κάνει ξανά την εμφάνισή της;

Τι είναι τούτο το κακό

που κατατρέχει την τόση περηφάνεια;

Λένε πως είναι στοιχειωμένο

πως χτίστηκε πάνω σε τάφους

πως ξεχώσαν τα κόκκαλα κρυφά

μες στην νύχτα την εχέμυθη.

Δούλευαν οι μπετονιέρες μες στον ύπνο

σαν όνειρο κακό

κάτω απ’ την ανασεμιά των προβολέων.

Και παρουσιάστηκε το απαίσιο γιαπί

μπρος σε μάτια έκπληκτα 

στο αχνό φως του πρωινού

Δεν ήμουν εκεί

δεν είδα

αλλά δεν το αποκλείω

γιατί άσχημα τσακώνονται ‘κει μέσα

και κάθε τόσο έρχονται στα χέρια

κάθε λογής έγκλημα κι εγκληματάκι

και κάθε καθώς πρέπει ατιμία

συμβαίνει ανάμεσα στους τοίχους του

σαν το φυσικότερο πράγμα πάνω στη γη.

Και τα φαύλα γέλια της αρχής

ακολουθεί τώρα ο φόβος.

Και τρέχουν οι μηχανικοί

και κάθε τόσο ενισχύουν τις δοκούς και τις κολόνες

γιατί συνέχεια παρουσιάζονται ρωγμές

προβλήματα στατικά

και παλιές κακοτεχνίες.

  

Κι άλλοι πάλι λένε

πως είναι φυσικό

γιατί βιαστικά εθεμελιώθη

πάνω σε αρχαίους βάλτους.

Δεν ξέρω

δεν ήμουν εκεί

δεν είδα

αλλά αυτό που ξέρω

και είναι το πιο τρομακτικό

είναι πως τώρα ετοιμάζεται

κι η νύχτα να μιλήσει.

                                     Β.Η.

Ω, Γενιά! Με την κουκούλα φρουρά στον Έβρο

Διαβάζω τα εξής:  «Ένταση σε Έβρο & Αιγαίο, μπίζνες στη Θεσσαλονίκη…

(Του Γιώργου Ρακκά από την Ρήξη φ. 158)

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο «Σπάρτακος» της Κομοτηνής, διά στόματος του επικεφαλής της δημοτικής παράταξης και μέλους του Κινήματος Άρδην, Κώστα Καραΐσκου, πρότεινε το κλείσιμο της μεθοριακής διόδου στους Κήπους ως αντίμετρο για την τουρκική μεθόδευση με τα κύματα προσφύγων στον Έβρο. Με αυτόν τον τρόπο, οι τουρκικές μεταφορές όχι μόνο προς τη χώρα μας, αλλά και προς τα δυτικά Βαλκάνια και την Ευρώπη θα πλήττονταν και έτσι η Ελλάδα θα εφάρμοζε έναν επί πλέον σημαντικό μοχλό αποτροπής, αν αναλογιστούμε την κατάσταση της τουρκικής οικονομίας.
Φυσικά, η πρότασή του έπεσε στο κενό. Όχι μόνο γιατί η κυβέρνηση δεν τόλμησε, αλλά γιατί επί της ουσίας η πολιτική της απέναντι στην Τουρκία δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα, καθώς οι «αδράνειες» της ελληνοτουρκικής φιλίας αποδεικνύονται ιδιαίτερα ανθεκτικές. Ενίοτε, μάλιστα, υποστηρίζονται από υψηλές επιχειρηματικές δραστηριότητες, ιδιαίτερα επωφελείς για ένα μέρος των ελληνικών οικονομικών ελίτ.
Έτσι, την ίδια στιγμή που στα σύνορα του Έβρου η Τουρκία δίνει ρεσιτάλ υπονόμευσης των ελληνικών συνόρων, στη Θεσσαλονίκη ο Σύνδεσμος Εισαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ) και το Turkish–Greek Business Council του Foreign Economic Relations Board (DEIK) υπογράφουν νέο μνημόνιο συνεργασίας! Το οποίο μάλιστα σπεύδει να υποστηρίξει και η ελληνική κυβέρνηση διά της παρουσίας του υφυπουργού Μακεδονίας-Θράκης, Θόδωρου Καράογλου.
Τον εναρκτήριο χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος του ΣΕΒΕ, Γιώργος Κωνσταντόπουλος, ο οποίος εξήρε την αύξηση του ελληνοτουρκικού εμπορίου, που έφτασε τα 3,9 δισ. € το 2019, και ανέδειξε την Τουρκία σε 4ο σημαντικότερο εμπορικό εταίρο της Ελλάδας. Τον λόγο πήρε o πολύς Λεβέντ Σαδίκ Αχμέτ, εκπροσωπώντας το ελληνοτουρκικό επιμελητήριο του Συμβουλίου Εξωτερικών Οικονομικών Σχέσεων της Τουρκίας. Ο Σαδίκ, γιος του εθνικιστή ηγέτη των τουρκοφρόνων της Θράκης, Αχμέτ Σαδίκ, προστατευόμενος του Ερντογάν, και κύριος οργανωτής της επέκτασης που επιδιώκει η τουρκική επιρροή στη Βόρεια Ελλάδα, δήλωσε ότι στόχος είναι ο διπλασιασμός του ύψους συναλλαγών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στα 8 δισ. Ενώ ο Τούρκος πρόξενος της Θεσσαλονίκης, Έφε Τσεϋλάν, μίλησε για τον ρόλο που μπορεί να παίξει η Θεσσαλονίκη και ευρύτερα η Βόρεια Ελλάδα στο πλαίσιο αυτό. Ο δε Θόδωρος Καράογλου, σαν να μη συμβαίνει τίποτα στον Έβρο, μίλησε για ό,τι ενώνει τους δυο λαούς, έπλεξε το εγκώμιο της συνεργασίας, προσθέτοντας ότι αυτή μπορεί να ξαναφέρει κοντά τους ηγέτες των δυο χωρών.
Άραγε τα όσα λένε και κάνουν από κοινού ο ΣΕΒΕ και ο Θόδωρος Καράογλου δεν υπονομεύουν τα όσα προσπαθεί να πραγματοποιήσει η κυβέρνηση για τον έλεγχο των χερσαίων, και κυρίως των θαλάσσιων συνόρων της χώρας με την Τουρκία; Μπορεί να στηθεί πολιτική αποτροπής, όταν η μια πτέρυγα του κράτους πριονίζει την πολιτική της άλλης; Τι σήμα δίνουμε, στους Τούρκους ή τους Ευρωπαίους, με αυτήν την εικόνα; Μπορεί ο πρωθυπουργός της χώρας, και ο κάθε πρωθυπουργός να απαιτήσει σκληρές κυρώσεις κατά της Τουρκίας, όταν δεν ακολουθεί τη γραμμή του η ίδια η κυβέρνηση; Ή μήπως μας δουλεύουν ψιλό γαζί;
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ΥΜΑΘ και ΣΕΒΕ πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για τη στάση τους».

Δηλαδή, από τη μία πόλεμος, έστω υβριδικός, όπου οι μετανάστες (αυτοί "οι δυστυχισμένοι") γίνονται… «τροφή για τα κανόνια», αλλά και τα ρόπαλα και από την άλλη, business as usual. Καλά κρατεί το θέατρο όπου «η σοβαρότητα των γεγονότων» απαιτεί να κυκλοφορείς με το μαχαίρι στα δόντια ή έστω να είσαι «ψύχραιμος αποτιμητής της κατάστασης»! Πράγματι η υποκριτική τέχνη στις μέρες μας έχει φτάσει σε απαράμιλλα ύψη. Στους παλιούς, καλούς πολέμους οι μπίζνες συνεχίζονταν υπογείως, αλλά εκεί είχαν τουλάχιστον την "εντιμότητα" να θυσιάζουν τις δικές τους νεολαίες. Εδώ (όπως σε Τουρκία και  Ευρώπη) το παιχνίδι παίζεται με μια άμορφη και απρόσωπη μάζα, τους σύγχρονους "Ανέγγιχτους"! Μετά τσακωνόμαστε ποιος θα φορτωθεί την ντροπή. Τι θα πω εγώ τώρα στον Αφγανό της γειτονιάς μου;;;

Κάτι ακόμα όμως μένει να ειπωθεί: Τα 12 χρόνια άγονης κρίσης που πέρασε  η χώρα ακολουθούμενα από ένα ζεύγος απειλής, κάτι σαν Δεύτερη Πληγή του Φαραώ: τα κύματα μετανάστευσης και την επέλαση του ιού, αλλοιώνουν για τα καλά το πρόσωπό της. Η γενικόλογη απειλή ενάντια στην κοινωνία μεταλλάσσεται σε απειλή ενάντια στον «γυμνό άνθρωπο» που σαν τον σάλιαγκα ψάχνει καβούκι να κρυφτεί. Αποχαιρετώ για πάντα τη χώρα της ξένοιαστης αμπέλου και της έντιμης ελαίας. Αποχαιρετώ για πάντα την Ελλάδα που ήξερα.

                                                                                                   Β.Η.    

Το Δέος μπροστά στην Αθήνα

...Επίσης αν εκδηλωνόταν στάση στην πόλη, οι πολίτες έπρεπε να κατέβουν με τα όπλα τους στον δρόμο. Με τη μία ή την άλλη πλευρά. Ήταν απαράδεκτο να παραμείνουν φιλήσυχοι στα σπίτια τους και να καιροσκοπούν περιμένοντας την έκβαση.
Όλα αυτά, καθώς και ο θεσμός του εξοστρακισμού, δείχνουν ότι οι Αθηναίοι πρέπει να είχαν ζήσει έναν μακρύ ζόφο και πως είχαν συνειδητοποιήσει βαθιά ποιο ήταν το ποιόν και η αιτίες αυτού του ζόφου και ήταν αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν, επ' ουδενί, μια υποστροφή τώρα που έβγαιναν στο φως. Πως είχαν ζήσει το χάος, τη δουλεία για χρέη, την τυραννίδα, την ανθρώπινη δεινότητα και την ανθρώπινη απάθεια. Και πως τα είχαν φοβηθεί μέχρι τα μύχια της ύπαρξής τους. Και πράγματι, είχαν αγωνιστεί από τον 7ο ως τον 5ο αιώνα για να γεννήσουν τη Δημοκρατία και να κάνουν τον υπήκοο πολίτη. Δυο ολόκληροι αιώνες, στην πραγματικότητα μια επανάσταση που είχε σκοπό να τραβήξει μόνο εμπρός. Και επειδή είχαν βαθιά επίγνωση της "ανθρώπινης δεινότητας" έφτιαξαν το θέατρο και το έβαλαν φρουρό να φυλάει τη νεαρά Δημοκρατία από τους Δαίμονές της. Δεν τους διέφευγε το γεγονός πως, από μια υπέρβαση των μέτρων, η Δημοκρατία μπορεί να αποβεί ένα εγκληματικό καθεστώς. Κι ήταν τόσο κεντρικός ο ρόλος του Θεάτρου στη ζωή της πόλης που κάποιοι αποκάλεσαν εκείνη τη Δημοκρατία, Θεατροκρατία! 

                                                                            Β.Η.
                                                           

Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που σκοντάφτουν στο μισοσκόταδο φωτίζοντας το τρεμάμενο βήμα τους με δανεικά καντηλέρια, αντί να δώσουν μια και ν’ ανάψουν την εύφλεκτο ύλη που κείται εν αφθονία σ’ αυτή τη γη.