Περί Ανησυχίας

           

Ελπίζουν πως ενισχύοντας

την αστυνομία

θα αντιμετωπίσουν τη δυσαρέσκεια

και την κοινωνική αναταραχή.

Ελπίζουν πως θα βρουν έναν τρόπο

να αναστείλουν τα

κύματα της προσφυγιάς.

Είναι σα να φτιάχνουν φράγματα

για να σταματήσουν

τα παλιρροιακά κύματα που

            γεννά η θάλασσα.

Και η οικονομική κρίση…

συνεχώς παρούσα.

Θέλει κι αυτή το δικό της

φάρμακο.

Σαν τα εμβόλια που φτιάχνουν

για να ασφαλιστούν από

την επέλαση των ιών.

Μοιάζουν με τον γιατρό που

ελπίζει

πως με μια αύξηση της δόσης

θ’ αντιμετωπιστεί

το ανέκκλητο.

                      Διαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές

κάποιος θα μπορούσε να πει ότι

δεν τους ενοχλεί η δυσαρέσκεια

ούτε ένοιωσαν απειλή από την κοινωνική αναταραχή

                                                            ακόμη.

Αλλά τους αρέσει να ενισχύουν

                        την αστυνομία.

Ούτε η προσφυγιά είναι πρόβλημα,

ίσα-ίσα τους βολεύει.

                      Και η θάλασσα;

Αυτήν, προτιμούν να μη την σκέφτονται.

                     Μιλώντας δε για οικονομική κρίση…

Να, ένας τρόπος να βγάλεις κι άλλα λεφτά!

Ούτε και οι ιοί και η περίφημη

   επέλασή τους είναι

λόγος για ανησυχία.

Αντίθετα, ν’ απλώνεται ο φόβος, είναι κάτι

                        που συμφέρει.

Όσον όμως αφορά τον γιατρό,

αυτός ξέρει,

πως δεν υπάρχει σωτηρία

γιατί ο ασθενής βρίσκεται σε σύγχυση

και δεν πιστεύει πια στον εαυτό του.

                                     Β.Η.

                      (Τραγούδια απ’ τα Αμπάρια)