Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2020

Σύμπνοια και διχαστικότητα



Ο ΒΙΑΣΤΗΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ! (με το δάχτυλο τεντωμένο προς το «αρσενικό πλήθος») Ποιος; Εγώ; Ποιοι; Εμείς; Οι «καθημερινοί άντρες»; Τι έχουμε εδώ; Μια ακόμα απόπειρα ενοχοποίησης του “αντίπαλου φύλου”; Και διεκδικείτε, λέει, το δικαίωμα να πηγαίνετε ακόμα και μισόγδυτες οπουδήποτε; (Δεν δείξατε τον ίδιο σεβασμό, που απαιτείτε για τον εαυτό σας, στις μικρές "οπισθοδρομικές κοινωνίες" των νησιωτικών χωριών, όταν τα βγάζατε όλα στις παραλίες μπρος σε έκπληκτα μάτια - μήπως δεν ήταν ένας βιασμός κι εκείνος;) «Ό,τι κι αν φορούσα, όπου κι αν βρισκόμουν» τραγουδάτε. Δηλαδή αν χωθείτε στην κάσμπα του Μαρακέςς φορώντας μισό σορτσάκι και σας «την πέσουν» ή ακούσετε τίποτα χοντρό, "σεξιστικό", τότε τι; Θα ζητήσετε να στείλουμε τα βομβαρδιστικά; Ή μήπως θα περάσετε μέσα από τη Γερανίου ντυμένες… έτσι, κάπως χαλαρά; Αναγνωρίζετε κάποιους κινδύνους στη ζωή; Ζηλεύετε την άπειρη ελευθερία κινήσεων που νομίζετε ότι έχει ο άνδρας; Και την άπειρη «ανεμελιά»; Τότε οι μανάδες σας δεν σας ενέπνευσαν την αγάπη και την υπερηφάνεια για το φύλο σας.
 Έπειτα ξυρίζετε τις μασχάλες σας. Ξυρίζεστε κι «απ’ κάτ’!» (όπως στα χαρέμια). Δεν αφήνετε τίποτα απείραχτο απάνω σας. Ξεσκεπάζετε τη σάρκα, σαν εμπόρευμα στους πάγκους της αγοράς. Ταυτόχρονα φθονείτε τους άνδρες στα κρυφά. Όποτε παίρνετε στα χέρια εξουσία γίνεστε σκληρότεροι απ’ αυτούς. Καμμιά φορά τρομακτικές. Τελικά παραμένετε δυστυχισμένες.

Ίσως ενδιαφέρει να ακούσουμε τι λένε κάποιοι νεαροί: «η μόνη στιγμή που γίνονται τρυφερές είναι πάνω στο γαμήσι»… «Αν καταφέρουν να συγκεντρωθούν» συμπληρώνουν άλλοι πιο άτυχοι. Τελικά, μάλλον φταίει η Μαμά! (ή μήπως κι ο Μπαμπάς που έλειπε συνέχεια για δουλειές;)

Λοιπόν μετά τον Ομπάμα, τον μικρό νέγρο στον Λευκό Οίκο, δεν θα υποστηρίξουμε το δικαίωμα κανενός Μαύρου να γίνει μεσαία τάξη. Μετά τη Θάτσερ δεν θα υποστηρίξουμε καμία γυναίκα να αποκτήσει αυτό που η ίδια ονομάζει ισότητα, αλλά εννοεί πρόσβαση στην εξουσία. Θα ρωτάμε μόνο, ισότητα σε τι; Από τη στιγμή που διάφορες «αδελφές», σε πόστα κυβερνητικά, έγιναν δήμιοι, δεν μας αφορά κανένα «κίνημα ομοφυλοφίλων» και κανένα «δικαίωμα στη διαφορετικότητα». Θα ρωτάμε λοιπόν σε τι συνίσταται η διαφορά. Μας φτάνει που στην τηλεόραση βασιλεύουν ντιντήδες και ξέκωλα!
Από τη στιγμή που τα παιδιά αυτών που βγήκαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατασκεύασαν τη Γάζα, κουμπωνόμαστε όταν ακούμε «Εβραίος»! Ούτε οι αγώνες των μεταναστών για ισοτιμία και ένταξη μάς λένε κάτι. Είδαμε τους Αλβανούς να πλένουν το αυτοκίνητό τους το Σαββατοκύριακο και να δέρνουν τους Πακιστανούς στη Μανωλάδα! Θα ρωτάμε λοιπόν: ισοτιμία με ποιους; Και ένταξη σε τι;

Οι μύθοι των αγώνων των μειονοτήτων έκλεισαν τον κύκλο τους κι απομείναν κούφιοι και με μπόλικη ηχώ. Ας αλιεύει η Αριστερά εκεί όπου το ζητούμενο είναι η ισοτιμία στο υπάρχον. (Άλλοι παλιοί κυνηγημένοι αυτοί, που τελικά μας έκατσαν στο κεφάλι!)  Όμως, οι γυναίκες δεν αποτελούν μειονότητα. Είναι το μισό του πληθυσμού της γης. Και αντί για απλοϊκότητα περιμένουμε από αυτές, (γιατί την χρειαζόμαστε) την πραγματικά θηλυκή πρόταση. Και θα ‘πρεπε ν’ αρχίσει μια συζήτηση που να ρίχνει λίγο φως στον βούρκο που λιμνάζει στο βάθος των περιβόητων «σχέσεων των δύο φύλων».
Τελικά, φαίνεται πως η περίφημη σεξουαλική επανάσταση μάς έκανε όλους αναφροδίσιους και αναρωτιέται κανείς, αν η παρακμή του έρωτα είναι αίτιο ή αποτέλεσμα της ανημπόριας που έγινε ενδημική. Αλλά χάθηκαν κι οι λιγοστοί που έψαχναν τον τρελλό έρωτα, L' amour fou των σουρρεαλιστών. Τώρα όλοι αρκούνται σε μια σχέση.
Ακόμα χειρότερα, πρόκειται για σχέσεις ανηλίκων. Δεν εκπλήσσει: ψυχικά ανήλικος δηλώνει ο σύγχρονος άνθρωπος απέναντι στον κόσμο. Μόνο που οι υποχρεώσεις προηγούνται των δικαιωμάτων.
Όσον αφορά εσάς και τις «κινηματικές» σας φιλοδοξίες, το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι τα πράγματα είναι σοβαρά και χρειαζόμαστε αληθινές γυναίκες. Γυναίκες που γίνονται αδελφές μας. Και ερωμένες υγιείς ώστε να μπορούν να γίνουν σύντροφοι. Κι όταν φτάσει η στιγμή που αυτές οι γυναίκες γίνονται μανάδες τότε να παραμένουν σύμμαχες.

                                                                                                                                 Β.Η


7 σχόλια:

  1. Ο ανταγωνισμός σε όλο του το μεγαλείο! Αντί για συνεργασία και αμοιβαιότητα κάποιες γυναίκες προσπαθούν να γίνουν άνδρες στη θέση των ανδρών. Δηλαδή να αλλάξει φύλο ο δυνάστης ή να συνεργασθούμε για μια κοινωνία ισότητας αλλά με την διαφορετικότητα που φέρει το κάθε φύλο από τη φύση του;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με πρόσχημα την πλάνη της «χειραφέτησης» ολοένα και βυθίζονται στο εφήμερο... Μήτε σχέσεις ουσίας επιχειρούνται σήμερα πια. Θα συμπλήρωνα δε, πώς μεγαλύτερη βαρύτητα δίνουν στη «σχέση» πούχουν με τα σκυλόγατά τους, παρά με τους άνδρες.
    Όσο το αρσενικό -επιτρέπει να- χάνει το ρόλο του, τόσο το χάσμα θα μεγαλώνει.

    ΥΓ Δε βλέπω να βρίσκει... θιασώτισσες (sic!) η ανάρτηση!..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε μια άκρως μυστηριακή σχέση ,όπως είναι η σχέση των δύο φύλων, η οποία συνεχώς θέλει να υποβιβάσει την ποιότητα της σε σχέση ισοτιμίας, έχουν υπάρξει εχθρικές πράξεις φανερές και κρυφές, που δεν τιμούν ούτε τους άντρες κυρίως, αλλά ούτε στα σύγχρονα χρόνια και τις γυναίκες. Όμως αυτός δεν είναι επαρκής λόγος να πετάμε μαζί με τα απόνερα και το μωρό. Το δικαίωμα των γυναικών στο να μην κακοποιούνται από του μπάτσους του δικαστές τους άντρες τους κατ όίκον ή στους δρόμους, δεν είναι πλανεμένη χειραφέτηση, αλλά δικαίωμα που οφείλει να υποστηριχτεί. Όμως κακοποίηση δέχονται και οι άντρες από τις γυναίκες,όχι ίδιας μορφής φυσικά, αλλά πολλές φορές αναλόγου εντάσεως σε διαφορετικό επίπεδο. Δεν θέλω να μοιράσω το καρπούζι στη μέση, απλώς θέλω να πω ότι τα προβλήματα ανάμεσα στα δύο ή περισσότερα !; φύλα, πρέπει να αντιμετωπίζονται όχι με γνώμονα την εχθρότητα που φαίνεται να έχει δημιουργηθεί, αλλά με την συνείδηση ότι η άγνοια που υπάρχει του ενός προς το άλλο,υποβιβάζει και τα δύο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή είναι ακριβώς όπως το λες, μυστηριακή η σχέση των δυο φύλων, είναι ζημιογόνο που η συγκεκριμένη «σέχτα» (γιατί περί σέχτας πρόκειται) επιχειρεί (και σε κάποιο βαθμό το καταφέρνει) να επιβληθεί σαν η φωνή των γυναικών. Καταλαβαίνω ότι προσπαθείς να κρατήσεις κάποιες ίσες αποστάσεις, αλλά τα πράγματα πρέπει να ειπωθούν με το όνομά τους γιατί γίνονται όλο και πιο μοναχικά και απελπισμένα.
      Ας ελπίσουμε να έλθει η ώρα που θα πάρουν λόγο και πρωτοβουλία και γυναίκες πιο στοχαστικές. Για να μπορέσει να υπάρξει σύσκεψη.

      Διαγραφή
  4. Άλλη μια φορά οι άνδρες θα πουν πως επιθυμούν την γυναίκα. ..το καταλαβαίνω αυτό γιατί πάντα κΙ από πάντα αυτό δεν γινόταν? Όμως εκείνη θέλει πολύ ακόμα για να βρει το κοινωνικό της πρόσωπο. Γιατί ας μην παίζουμε με την Γυναίκα... Δεν έχει αποποιηθεί τίποτα από τον αρχέγονο ρόλο της. Δεν μιλώ ότι είναι η μήτρα όχι μόνο για το μωρό αλλα και τον άνδρα αλλά είναι αυτη που θαβει. Εινσι αυτη που φορα μαύρα. Τιποτα πιο αβασταχτο απο τη γυναικα του πολεμου..του ολέθρου οπου χαθηκαν οι ανδρες. Δεν υπαρχει τιποτα πιο ιερο απο τη γυναικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό που γραφεις θυμίζει κάτι λόγους που έβγαζαν οι εργοστασιάρχες στους εργάτες τους. Δεν έχεις ιδέα από φεμινισμό. Η Θάτσερ ακύρωσε τον φεμινισμό; Ο Ομπάμα τους αγώνες για την ισότητα;
    Το κράτος του Ισραήλ τον αντιναζισμό; Μα πας καλά;
    Να τα λές με τους φίλους σου στο καφενείο το καταλαβαίνω, αλλά δημοσίως είναι απαράδεκτα.
    Στο δημόσιο λόγο, όσα γράφεις, εκπροσωπούν υπουλα τον αντισημιτισμό, την ομοφοβία το μισογυνισμό και το ρατσισμό, κι όλα αυτα με πεντακόσιες λέξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, πάντως δεν είναι και λίγο να καταφέρεις να εκπροσωπήσεις τόσα πολλά με πεντακόσιες μόνο λέξεις!

      Διαγραφή