ΜΕΤΡΟ

Ω, Τραίνο που πάλλεσαι και βουίχεις! Που προαναγγέλλεσαι μέσα από το σκοτάδι γαλαριών σαν παλιρροιακό κύμα. Ω φωτισμένη αμαξοστοιχία! Που από σκότος και στόματα του ερέβους ορμάς μέσα σε σταθμούς. Ω, θλιμμένη αμαξοστοιχία που χάνεσαι στις σήραγγες με την πολλαπλασιασμένη σου βουή και συριγμό που σβήνει αργά στα βάθη. Μοναχικά παιδιά! Μακρινή υπόμνηση του Ωκεανού!

Ω, Μετρό που υπάρχεις από το ύψος των ρολογιών σου! Που υπάρχεις από το ύψος των ανακοινώσεών σου! Τις θυμάμαι αυτές τις ανακοινώσεις απ’ τα Μεγάφωνα του Άδη!

Ω, Μετρό είσαι η Δημοκρατική Αρχή! Μέσα σου είμαστε όλοι ίσοι! Μέσα σου είμαστε όλοι μόνοι! Κοιταζόμαστε για μια στιγμή βουβοί πριν αποστρέψουμε το βλέμμα. Σκυφτοί και βιαστικοί παίρνουμε τις Κάτω Σκάλες. Κατεβαίνουμε…

Και γεμίζουμε τις αποβάθρες. Σαν πουλιά στα σύρματα πριν την Αποδημία. Σκυφτοί και σκυθρωποί παίρνουμε τις Άνω Σκάλες για να πάμε στα άθλια σπίτια!

Είμαστε παιδιά της Μαζικής Δημοκρατίας κι είσαι εσύ ο πιο ειλικρινής Καταστατικός μας Χάρτης! Εσύ μας μαθαίνεις την ανεκτικότητα. Εσύ μας μαθαίνεις τη Μοναχικότητα. Εσύ μας προετοιμάζεις για την Υπέρτατη Ανωνυμία!

Και πηγαίνουμε, πηγαίνουμε χωρίς να φτάνουμε ποτέ. Αενάως.

Εσύ με την βουή σου μας μαθαίνεις τη Σιωπή! Εσύ μας διδάσκεις την ονειροπόληση που πρέπει να ‘ναι ρηχή και σύντομη. Και στις σκάλες που ανεβαίνουμε μαθαίνουμε να μη βλέπουμε ανθρώπου πρόσωπο παρά πλάτες και μόνο πλάτες!

Ω, Μετρό αποτύπωμα της Μαζικής Δημοκρατίας, υπέρτατε εκπαιδευτή! Εσύ μας διδάσκεις πώς πεθαίνουν στον Σύγχρονο Κόσμο. Είσαι η καλύτερη προετοιμασία για τον Θάνατο!

Εσύ, εσύ Μετρό και τα μεγάλα Διεθνή Αεροδρόμια, Αρχαίοι Σταθμοί Αποχωρισμού, Σταθμοί της Αποκόλλησης-ετοιμόρροπες προβλήτες μες τα έλη- μου θυμίζεις τα γιγαντιαία Transit του Σύμπαντος απ’ τα οποία ήλθαμε και στα οποία θα επιστρέψουμε.

Κι αν κάποια στιγμή συναντήσουμε ένα πρόσωπο που αόριστα θα μας φανεί γνωστό… και ξαφνικά ένα βλέμμα ίσια μες τα μάτια…

-Ήσουν μήπως στον Πλανήτη Γη στα 2000 τόσο?

-Ναι βέβαια! Και μ’ ένα αχνό μειδίαμα: Α! Ήταν ένας ωραίος Πλανήτης!

Ο αέρας που φυσά μερικές φορές μες από τις γαλαρίες σου έρχεται από πολύ μακριά. Μέσα του βαδίζουμε τη μοναχική αλληλοπερίχωρη πορεία.

Ω, Τόποι- Μη Τόποι! Σταθμοί υπόγειοι σημειωμένοι στο κιτάπι του Κάτω Κόσμου! Ω, αισθήματα κομμένα και ραμμένα στη Μεγάλη Κουρελού! Καταδικασμένοι στον Εαυτό! Στην Μεγάλη Εξορία! Ω, Εξορία, θα ξαναβρεθούμε!

Ω, ο θρίαμβος των σκέψεων σε μικρή δόση! Οδηγός Νεκροπομπός! Λουλούδια σαν ολοζώντανες καρδιές! Τοπίο-βιομηχανικό Τοτέμ! Δάκρυα σ’ ένα δωμάτιο!                                         

                                                                                                                        Β.Η