Έχω να πω τα εξής: Χρειαζόμαστε επειγόντως (τούτη τη στιγμή) δύο ανθρώπους.
Τον ποιητή και τον ήρωα. Δύο τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες στο έργο που έχει αρχίσει να παίζεται - και πρόκειται να το ζήσουμε όλο – οι οποίοι όμως
κατά τρόπο μοιραίο, συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον.
Τον ήρωα που θα
κερδίσει τη μοίρα του λαού του
και τον σκοτεινό
χειροτέχνη της γλώσσας
που με ζωντάνια
βγαίνει μέσα απ’ τη γη του.
Αυτόν που η πράξη
του θα είναι πρωτόγονη αλλά η πρόβλεψη στρατηγική…
κι αυτόν που θα
μιλήσει έτσι ώστε να φωτιστούν
τα κεκρυμμένα από
καταβολής
κι η
απειροελάχιστη ουσία του Κόσμου.
Αντάμα την πέννα
και το σπαθί για να κερδηθεί μέσω μιάς πατρίδας το παγκόσμιο πεπρωμένο.
Γιατί ο ποιητής δε
μπορεί να προσδώσει στη γλώσσα του τούτο το πεπρωμένο
αν δεν του παρασταθεί ο ήρωας
ούτε αυτός να ορθωθεί και να βαδίσει αν δεν του παρασταθεί ο
ποιητής.
Αμήχανος
συστρέφεται ο ποιητής γύρω απ’ τον εαυτό του, χωρίς τον ήρωα…
Αγέννητος ο ήρωας
περιμένει την πρώτη λέξη που θα ‘ρθει από μακριά.
Και θα ‘ναι βαριά
η φτώχεια μας και στέρφα η μοίρα μας χωρίς αυτούς τους δύο.
Β.Η
Viliad, ας είναι το παραπάνω μια απάντηση στο ερώτημα που έβαλες στις 30 Δεκεμβρίου σχετικά με το "Ονειρεύτηκα πώς πρέπει να πεθάνω". Τα λέμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλό και ώριμο .Ναι στην πραγματικότητα συμπληρώνει ο ενας τον άλλον, μηπως όμως έτσι όπως είναι όλα πολύπλοκα μόνο αν βάλουμε λιιιγο ποίηση στη ζωη μας αυτό είναι τελικα ο ηρωισμός? Μήπως αν μάθει κι ο ήρωας να αρθρώνει ΛΟΓΟ θα του φωτιστούν τα κεκρυμμενα? Αγγ. Χαμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά! Ας το δούμε όμως και από μια άλλη γωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι δυνατό να υπάρξει ήρωας χωρίς ποιητή ή ποιητής χωρίς ήρωα? Αχιλλέας χωρίς Όμηρο ή Όμηρος χωρίς Αχιλλέα?
Όχι βέβαια. Αλλά μπορεί να λείπουν και οι δυο όταν πιο πολύ χρειάζονται. Όπως σήμερα. Και για αυτό υποφέρουμε.
ΔιαγραφήΛησμονείτε τον τρίτο ιδεοτυπικό πυλώνα του αρχαίου κόσμου, τον Ιερέα ή Ιερουργό ή Μάντη, τον μεταστραφέντα εις Φιλόσοφο κατά την πορεία προς το τέλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά! Ο Μύστης! Είναι πολύ νωρίς όμως να αναφερθεί κανείς σ' αυτόν. Το "ιερό" θα είναι μαζί μας ως τη συντέλεια του κόσμου. Και σήμερα όλες οι γλώσσες που αναφέρονται σ' αυτό τρεκλίζουν. Υπολογίζω λοιπόν ότι ο Μύστης θα εμφανιστεί-μαζί με την ανάγκη μας για αυτόν- μέσα από την ποίηση. Μια συγκεκριμένη και πολύ πυκνή ποίηση που προσλαμβάνει ιερατική μορφή. Και ίσως με τη συνέργεια κάποιων φιλοσόφων.
Διαγραφή