Ο Μονόλογος μιας νεαρής Μολδαβής

    -Πώς τα βλέπεις τα πράγματα?

    -Πώς να τα βλέπω? Δεν ξέρω! Δεν είμαι και πολύ καλά τώρα τελευταία. Δεν νοιώθω και πολύ καλά. Να δηλαδή τα βλέπω όλα λίγο αρνητικά. Είμαι λίγο απαισιόδοξη τώρα τελευταία και μου φαίνεται για αυτό δεν τα βλέπω καλά! Όταν σκέφτομαι τι γίνεται γύρω- Να, όλο αυτό που συμβαίνει, δεν νοιώθω καθόλου καλά! Νοιώθω οργή και ντροπή. Για όλα αυτά που αγοράζω, για αυτά που τρώω, καμιά φορά για αυτά που σκέφτομαι. Βλέπω πώς φερόμαστε εμείς οι άνθρωποι, ο ένας στον άλλον, κανείς δεν αντέχει κανέναν. Και το τί κάνουμε δεν λέγεται! Ο ένας στον άλλον. Και στη φύση. Στο περιβάλλον. Τι γίνεται με τα δάση, με τα νερά, τον αέρα. Τι κάνουμε σ’ αυτόν τον Πλανήτη. Βλέπω τα ζωάκια - Δεν κάνουνε αυτά που κάνουμε εμείς. Γίνεται να είναι έτσι ο άνθρωπος? Τόσο κακός? Υπάρχουνε τα 7, πώς τα λένε? Και τα κάνουμε όλα Εγώ πιστεύω σ’ αυτά τα 7… Ξέρεις, απληστία… και τα άλλα.

    -Αμαρτήματα!

    -Ναι, αμαρτήματα. Δηλαδή πιστεύω ότι είναι αμαρτήματα. Υπάρχουν πολλοί που τα κάνουν όλα! Το ένα μετά το άλλο! Λες και τους είπες να τα κάνουν. Λες και είναι το καλό, αυτό δηλαδή που πρέπει να κάνουν. Κι άμα συνεχίσουμε έτσι, άμα δεν αντιδράσουμε, δεν υπάρχει λόγος να ζούμε. Δεν υπάρχει λόγος να είμαστε πάνω στη γη. Καλύτερα να πεθάνουμε όλοι. Να καθαρίσει αυτό το πράγμα. Να καθαρίσει η γη. Ν’ αρχίσουνε όλα από την αρχή.

    Και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν τι γίνεται. Δεν έχουν ιδέα. Ούτε τους νοιάζει καν. Οι περισσότεροι από τους μισούς. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου. Νοιώθω μίσος και οργή. Για αυτούς που σκοτώνουνε παιδάκια. Για αυτούς που βιάζουνε γυναίκες. Που σκοτώνουνε ο ένας τον άλλον. Και καταδικάζουνε τους άλλους στην πείνα. Και στον φόβο. Δεν ξέρω, υπάρχει φόβος.

    -Για τι πράγμα?

    -Δεν ξέρω. Για αυτό που έρχεται! Και τα κάνουν όλα. Επειδή μπορούν να τα κάνουν. Έτσι απλά! Επειδή μπορούν! Και πρέπει να πληρώσουν όλοι αυτοί. Πρέπει να πληρώσουν. Δεν γίνεται να καθαρίσουν με μια συγνώμη. Ζητάς συγνώμη από κάποιον που πατάς, όχι από κάποιον που σκοτώνεις! Πρέπει να υπάρξει τιμωρία. Να τιμωρηθούνε για όσα έχουν κάνει! Δεν γίνεται να συνεχίσουμε έτσι. Πού θα πάει όλο αυτό? Ναι, πρέπει να υπάρξει τιμωρία! Και γίνεται όλο και χειρότερο. Ίσως έτσι ήτανε ο άνθρωπος από παλιά. Ναι, μάλλον έτσι ήτανε. Αλλά τώρα δεν πάει άλλο. Άμα καταστραφούμε, αυτό θα ’ναι δίκαιο!

    ….Δεν ξέρω μπορεί να έχω και άδικο που τα βλέπω έτσι. Μπορεί να είμαι εγώ έτσι! Να είμαι δηλαδή λίγο παράξενη! Ας έρθει κάποιος να μου πει ότι έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα κι ότι εγώ είμαι που τα βλέπω παράξενα! Ας μου πει ότι υπάρχει λόγος που είναι έτσι!

    -Σ’ ευχαριστώ πολύ!

    -Για τι πράγμα?

    - Για τον λόγο που μου έβγαλες.

    -Α, τον λόγο! Σου έβγαλα λόγο?

    -Βέβαια!

    -Ξέρεις έτσι που δεν νοιώθω καλά, πολύ καιρό τώρα, σκέφτομαι να βάλω μια κάμερα και να βγάλω έναν λόγο και να τον βάλω στο internet!

    - Να έρθω μια μέρα με μια κάμερα και να επαναλάβεις αυτά που μου είπες?

    -Δεν ξέρω, έχω …λογοφοβία!

    -Τρακ!

    -Ναι τρακ! Όχι τρακ! Λογοφοβία!

    - Τι είναι λογοφοβία? Αγοραφοβία?

    -Όχι, αγοραφοβία είναι όταν έχεις φόβο να βγεις στην Αγορά. Λογοφοβία, όταν έχεις φόβο να μιλήσεις δημόσια! Τι λες, θ’ αλλάξει κάτι άμα τα βγάλω στο internet?

    -Όχι!

    -Πού πας? Φεύγεις?

    - Ε, ναι, είμαι τόση ώρα εδώ, ακούσαμε μουσική, μιλήσαμε, είπαμε πολλά, όλα όμως ήτανε σαν… προθέρμανση για να μου πεις αυτά που μου είπες! Δεν υπάρχει πλέον τίποτα καλύτερο να ειπωθεί!

    -Άντε καλά! Να κλείσω κι εγώ.

    -Γειά!

    -Γειά, τα λέμε!

                                                                                                           απόδοση: Β.Η