ΠΥΡΑΚΤΩΣΗ ΤΟΠΙΩΝ

Ανοίγεις τον υπολογιστή, ξεχύνονται παραλίες! Όσο πιο απόμακρες και ερημικές τόσο ανεβαίνουν σε αξία. Είναι η εποχή που το "αρχέγονο" γιορτάζει. "Πρωτόπλαστοι!!!" αναγράφεται σε μια από αυτές όπου ένα ζευγάρι κολυμπά σε διάφανα νερά. Μετά: όνομα νησιού και παραλίας. Φυσικά τον χειμώνα ούτε λέξη. Εξαφανισμένοι όλοι! Ο Αδάμ και η Εύα επιστρέφουν στο διαμέρισμα! Τα νησιά ξαναγυρνούν στην ανυπαρξία τους.

Λέγε-λέγε όμως θα πλακώσουνε με ομπρέλλες και 4 επί 4 κι άλλοι "πρωτόπλαστοι", μετά θα χτιστούνε ταβέρνες και δωμάτια, θα μπούνε κι οι ξαπλώστρες και θ' αρχίσετε τα παράπονα. Έτσι, από στόμα σε στόμα, "κάηκαν" όλα τα νησιά και δεν τα 'σωσε ούτε η Άγονη γραμμή ούτε τα κατσάβραχα. Είναι τέτοια η δίψα για παρθενία, τόσα τα αρπακτικά... Και οι ντόπιοι παντού περιμένουν να ανακαλυφθούν από ένα «ευρύτερο κοινό» σαν τους χάνους. Στήνουν τότε μάνι-μάνι μια επιχειρησούλα και αρχίζει ν' αγριεύει το μούτρο τους - τέτοιες είναι οι χαρές της ιδιοκτησίας! Πρόκειται για μια υπόθεση εκπόρνευσης ανηλίκων κοριτσιών με τα όλα της! Κάθε κομμάτι Φύσης με φρεσκάδα κι ομορφιά, κάθε σημείο με εμπορικό δυναμικό, πέφτει λάφυρο στα χέρια κάποιου επιτήδειου. Αντικείμενο εκμετάλλευσης. Ιστορίες μαστροπείας...

Εν τω μεταξύ υπάρχουν άνθρωποι που, για διαφόρους λόγους, δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την διακεκαυμένη ζώνη της Αθήνας ούτε την ασφυκτική Θεσσαλονίκη. Άλλοι είναι φτωχοί, τελειωμένοι για καλά, άλλος έχει ανάγκη το μεροκάματο, άλλος έχει άρρωστο, άλλος έχει καρκίνο, άλλοι είναι περικυκλωμένοι από τον πανικό, άλλοι είναι καταθλιπτικοί, χτυπημένοι "κάτω από τη ζώνη"… Πραγματικοί "Εξόριστοι στην Κεντρική Λεωφόρο"!

Καμμιά αιδώς, τακτ, σεβασμός, σεμνότητα. Ο καθένας μόλις πατήσει ένα μέτρο άμμου, μόλις πατήσει ένα νησιώτικο σοκκάκι, αρχίζει την εκπομπή: διαφήμιση κι αυτοδιαφήμιση. Αφού ποστάρατε τα χριστουγεννιάτικα δέντρα σας και τα τζάκια σας, τις μαγειρίτσες σας και τα κόκκινα τ' αυγά, τις ταψάρες σας με τον μουσακά και την οικογενειακή σας ευτυχία, αφού ποστάρατε τις καλοκαιρινές σαλάτες σας με το ουζάκι στη βεράντα, τον σκύλο και τη γάτα, ποστάρετε τώρα την παραλία που καβατζώσατε και τις διακοπές σας. Η κάθε εποχή έχει τη χάρη της!

Θα μου πείτε ας μη βλέπουν facebook! Τι δουλειά έχουν οι εξόριστοι με το facebook; Σωστά!

Έπειτα αρχίζει η έκθεση ομορφιάς. Άλλοι ανεβάζουν τα γυμναστήριά τους και τη γεροντονιότη τους, άλλες τα pilates τους, τα ευτυχισμένα χαμόγελα και τα ξέκωλα μαγιό τους. Ρε σείς, η άλλη έχει τριάντα κιλά παραπάνω και πάει για μπάνιο πρωί-πρωί με τα πουλάκια γιατί ντρέπεται να βγει στην παραλία!

Κι αυτό όμως έχει όνομα: διαχείριση εαυτού, λέγεται! Όλοι καλούμαστε να γίνουμε επαγγελματίες εαυτού. Είναι, κατά κάποιο τρόπο, ο καπιταλισμός του φτωχού!

Άλλοι κι άλλοι αιχμαλωτίζουν με την κάμερα τις εναπομείνασες "παραδοσιακές" γιαγιάδες και τους κλέβουν τη ψυχή. Οι φτωχούλες έκαναν ένα σωρό παιδιά, δούλεψαν όλη τους τη ζωή χειρωνακτικά και δεν έχουν ιδέα ότι είναι «παραδοσιακές»… τώρα βλέπουν έργο άγριο και δεν μιλούν καθόλου! Το μόνο που θα είχαν να πουν για το φαινόμενο, αν τυχόν ερωτόντο, είναι: "Εμείς είμαστε αγρότες! Δεν πάμε διακοπές!".

Άλλοι πάλι αιχμαλωτίζουν πλακόστρωτα, παρατημένους στάβλους, αλώνια και "λευκές νυφούλες", εκκλησάκια του δέκατου τάδε αιώνα - μουσειακά απομεινάρια μιας πίστης που απεστάλλει πακέτο προ πολλού εις Κύριον - και κατακλέβουν και αυτονών την ψυχή! Κάπως έτσι, ό,τι ήταν ζωντανό, μέσω της υπερέκθεσης, πυρακτώνεται και γίνεται εικόνα.

Πρόκειται για λεηλασία του παρελθόντος -ενός παρελθόντος μυθικού - και κυνήγι "πολιτισμικής διαφοράς" ώσπου να μη μείνει καμία διαφορά. Φαίνεται όμως τόσο αθώο: "ήμουν κι εγώ εκεί τη σωστή στιγμή"! Α ρε ψηφιακή εποχή που μας ξεγέννησες! Πάνω απ' όλα "Εαυτάρα"! Τόση δίψα για προβολή, κακός οιωνός για τη Δημοκρατία μας!

Φαίνεται τόσο αθώο..." τι κάνουν δηλαδή οι άνθρωποι; Πού είναι το κακό; Επικοινωνούν και ανταλλάσσουν ό,τι έχουν ν' ανταλλάξουν. Συμμετέχουν στην κοινωνία. Δεν είναι τίποτα ακοινωνικοί, τίποτα αρνησίκοσμοι".

- Ε ναι, κάνουν ό,τι κάνουν όλοι. Και γίνονται η εποχή τους!

Ας ξεκαθαρίσουμε όμως τώρα κάτι: πηγαίνοντας σεις διακοπές κάνετε ένα ταξιδάκι στη μιζέρια άλλων ανθρώπων. Των ντόπιων και κάποιων ξένων φτωχοδιάβολων. Επιπλέον μεγαλώνετε κατά πολύ τη μιζέρια τους. Αυτοί οι άνθρωποι κάθε σαιζόν χάνουν ένα ακόμα καλοκαίρι.

Λοιπόν, γνώμη μου είναι, άμα θέλετε την παίρνετε υπ' όψιν σας, πηγαίνετε διακοπές αφού μπορείτε, βρείτε λίγο θάλασσα να ξεπλύνετε την έρπουσα κατάθλιψή σας και τη γκριζάδα της άσκοπης πόλης μα να χαρείτε, σιωπήστε!

Β.Η.