Τρέμουν στο βάζο τα λουλούδια τα κομμένα
το πιο μικρό φυτό αντέχει τη βροχή
και τους ανέμους
και περνά
απ’ τη μια εποχή στην άλλη
κι αυτά δεν αντέχουν λίγες μέρες.
Με το
παραμικρό φύσημα αέρα
σαν ανοίξει
ένα παράθυρο
σκορπούν τα
πέταλά τους.
Τρέμουν το
χέρι που θα τ’ αρπάξει
και θα τα
ξαποστείλει από το πνιγερό δωμάτιο.
Με φόβο
προσμένουν το χέρι
που θα δώσει τέλος στην ψευτοζωή τους.
Με φόβο και κρυφήν ελπίδα περιμένουν
την ξαφνικήν
απόφαση
τα λουλούδια τα κομμένα
Β.Η
Μια μικρή τρεμούλα την ένοιωσα.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτσε εκεί στα βουνά.
ΔιαγραφήΠιο πολύ κι απ τον φόβο, ανατριχιαστική η κρυφή ελπίδα! Κοντεύουμε να γίνουμε όλοι μας τέτοια λουλούδια! Όμορφο Μπίλυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνώ πού το καλό το βόλι. ..
ΑπάντησηΔιαγραφή