Ο δρόμος για τα Σούσα

Τώρα χάνεται η παλιά η έχθρα
το παλιό αίμα θα ξεχαστεί

Ακόμα και κάποια περιφρόνηση

βαθειά ριζωμένη

ας παραμεριστεί κι αυτή

Εσύ, που αφιέρωσες τη ζωή σου

στην υπηρεσία του φιλόπονου Νου

που θαύμασες τη διαύγεια

και κάτω από το Μεγάλον Έναστρο  

σκέφτηκες για τη ζωή

βλέπεις τώρα

μέσα από τέτοιο δειλινόν Αιώνα

να ‘ρχεται η εποχή των Διαταγμάτων.

Τώρα που με τέτοιον θάνατο

χάθηκε η Υπατία

και πλήθη μαυροφορεμένων

καίνε τα συγγράμματα

και γκρεμίζουνε το κάλλος

τώρα που καινούργιος εχθρός εφάνη

αυτός που απλώνει το σκοτάδι

και διαλαλεί τη σιωπή του Νου

σαν κλείστηκε, σφραγίστηκε

η θαυμαστή Σχολή

ξυπόλητος πήρες το δρόμο

για τα Σούσα

να πας να εύρεις τον Χοσρόη!

Με ανοιχτές αγκάλες θα σε δεχτεί,

ίσως κάποιος σεβασμός παλιός,

και θα διατάξει να ετοιμαστεί

ένα ενδιαίτημα για σένα

απλό και βολικό

όπως σού ταιριάζει

μ’ ένα ανοιχτόκαρδο αίθριο

όπου, μόνη πολυτέλεια,

μιά κρήνη που στάλα-στάλα το νερό

μετράει το πέρασμα του χρόνου

Σιωπηλός θ’ ακούσει την αφήγησή σου

και με βλέμμα σκεπτικό θα σε κοιτάξει

όχι μόνο σαν τον παλιό εχθρό που δυστυχεί

αλλά ακόμα σαν προάγγελο,
πως δεν αργεί, στον δρόμο βρίσκεται,
και η δική του συμφορά.

                                                                                    Β.Η