Το αεράκι

Α! Ένα είναι βέβαιο, 
ότι κάθε προσπάθεια της ανθρωπότητας

να καλυτερέψει τα πράγματα,

τα έκανε χειρότερα.

Αυτό βέβαια δεν είναι λόγος

να μην δοκιμάσουμε κι εμείς

                            την τύχη μας.

Στο κάτω-κάτω δεν έχουμε

                           μια ριξιά?

Δεν έχουμε κι εμείς μια μπίλια?

Να ληφθεί επίσης παρακαλώ υπ’ όψιν
ότι παρ’ όλες τις συζητήσεις που κατέληξαν

                             σε κάποιο συμπέρασμα,

παρ΄ όλα τα γεγονότα τα μεγάλα

τους θριάμβους και τις απώλειες

ποτέ δεν έπαψε η βροχή να έρχεται

              το γρασίδι να επανέρχεται

πουλιά να σηκώνονται ξαφνικά και ανεξήγητα

και το αεράκι, α! το αεράκι…

                                               
                                              
                                          Β.Η 

                      (Τραγούδια από τ' Αμπάρια)

Η Πόλις εν αμηχανία

Ο κόσμος της αδικίας

                  διαλύεται από τις αμαρτίες του

εμείς οργανώνουμε την Πόλη

                  που θα τον διαδεχτεί.

Η Πόλις που θα τον διαδεχτεί

δυσκολεύεται να οργανωθεί

γιατί από τη φύση της

                  φέρει μέσα της τη διαίρεση.

Ο κόσμος της αδικίας διαλύεται κι άλλο

εμείς οργανώνουμε την Πόλη.

Η Πόλις αδυνατεί να οργανωθεί

γιατί δυσκολεύεται πρώτον να ορίσει τον εαυτό της

                   και δεύτερον να ορίσει τον εχθρό.

Ο Δυνάστης εμφανίζεται και ορίζει

στα γρήγορα έναν εχθρό  

                   τον πιο κατάλληλο κάθε φορά

                   αυτόν που συσπειρώνει.

 Ο Δυνάστης συσπειρώνοντας οργανώνει

                     συσπειρώνει κι οργανώνει

                     συσπειρώνει και οργανώνει.

Γρήγορα επικρατεί «καταλύοντας» τον κόσμο της αδικίας

                     και βάζει στην άκρη την αμήχανη Πόλη.

Η Πόλις βρίσκει επιτέλους τον εχθρό

      στο πρόσωπο του Δυνάστη

και ύστερα από κάποιες δυσκολίες

              τον αποκαθηλώνει.

Ο κόσμος της αδικίας αποκαθίσταται

ανανεωμένος

βάζοντας στην άκρη την Πόλη

η οποία χάνοντας τον εχθρό που

        την οργάνωνε

ξαναβρίσκει τη φύση της

που φέρει τη διαίρεση

και ξαναπέφτει σε αμηχανία.

Αυτή η ιστορία συνεχίζεται για πάρα

πολύ καιρό.

Β.Η

(Τραγούδια από τ' Αμπάρια)