Xmas Morn - Πρωινό Χριστουγέννων

    Τι είναι αυτό που κάνει τα σημερινά σπίτια τόσο γοητευτικά, τόσο ελκυστικά?
    Είναι η εξορία του χιονιού πίσω από το τζάμι?
    Ή μια κούπα ζεστός καφές και η αποξένωση που μας κοιτά? Αυτό το βλέμμα από την εξορία?

                                                                                         Β.Η

Προς Νεοφερμένους

Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι

Είμαστε οι παραγεμισμένοι άνθρωποι

όλοι μαζί σκυμμένοι

καύκαλα με άχυρα γεμάτα, αλίμονο!

Οι στεγνωμένες μας φωνές

σαν ψιθυρίζουνε μαζί

είναι ήσυχες κι ασήμαντες                        

σαν τον αέρα στο ξερό χορτάρι

Μορφή χωρίς σχήμα σκιά χωρίς χρώμα

δύναμη παραλυμένη νεύμα δίχως κίνηση

Εκείνοι που ταξίδεψαν

με τη ματιά ίσια, θαρρετά

στου θανάτου την άλλη Βασιλεία

μας θυμούνται- α, θα μας θυμούνται!-

όχι σαν να ‘μαστε χαμένες παράφορες ψυχές

μα μονάχα

οι Κούφιοι άνθρωποι

οι με άχυρο παραγεμισμένοι άνθρωποι

οι αχυρένιοι άνθρωποι.

Και φοράμε ακόμα

ποντικού τομάρι, κόρακα πετσί.

Συγνώμη για τούτο το συναπάντημα

μέσα στη δειλινή Βασιλεία.

Τούτη είναι η πεθαμένη χώρα

τούτη είναι των κάκτων χώρα

Εδώ τα πέτρινα ομοιώματα υψώνονται

εδώ είναι που δέχονται

την ικεσία του χεριού ενός πνιγμένου

κάτω από το τρεμάμενο παίξιμο του άστρου που σβήνει

Έτσι είναι τα πράγματα

εδώ, στου θανάτου το άλλο Βασίλειο,

ξυπνάς μονάχος

την ώρα εκείνη που τρέμεις τρυφερός

χείλια που θα φιλούσαν

λένε προσευχές στη ραγισμένη πέτρα

Δεν είναι εδώ τα μάτια

Εδώ δεν έχει μάτια

στη λαγκαδιά των άστρων που πεθαίνουν

στο κούφιο αυτό λαγκάδι.

Σε τούτο το συναπάντημα

μαζί ψηλαφούμε

κι ας αποφύγουμε τα λόγια

μαζεμένοι στην άκρη του φουσκωμένου ποταμού

δίχως βλέμμα, εκτός αν ξαναφανούν τα μάτια

σαν το άστρο το αιώνιο, το εκατόφυλλο το ρόδο

γιατί είμαστε η ελπίδα μόνο

Άδειων ανθρώπων.

Ανάμεσα στην ιδέα και στο γεγονός

ανάμεσα στην κίνηση και στην πράξη

η Σκιά πέφτει

Ανάμεσα στη σύλληψη και στη δημιουργία

ανάμεσα στη συγκίνηση και στην ανταπόκριση

η Σκιά πέφτει.

Ανάμεσα στον πόθο και στο σπασμό

ανάμεσα στη δύναμη και στην ύπαρξη

ανάμεσα ουσία και κάθοδο

η Σκιά πέφτει.

Κι ας αποφύγουμε τα λόγια

εκτός αν ξαναφανούν τα μάτια

σαν το άστρο και το εκατόφυλλο το ρόδο

γιατί είμαστε η ελπίδα μόνο

Άδειων ανθρώπων.

    Β.Η:  διαβάζοντας με τον δικό μου τρόπο την Έρημη Χώρα του Έλλιοτ. (Η Δύση απευθύνεται σ’ αυτούς που έρχονται μεσ' απ' τα Σύνορα, αυτούς που γεννιούνται στα Νοσοκομεία της και απαντά στους δικούς της «Ξένους»)