Χαμένη Άνοιξη
Οι χίππυς ήταν οι τελευταίοι που δεν είχαν
πρόβλημα να κάνουν πολλά παιδιά. Οι τελευταίοι γενναιόδωροι. Θυμάστε τι
επακολούθησε? Ο αγέρωχος ατομισμός των δεκαετιών του ’80 και του ’90.
Και σήμερα, ο
νέο-πουριτανισμός, η τσιγγουνιά και η θλίψη. Μιά θλίψη όμως που ‘ναι πιο πολύ
κατήφεια. Δεν θα μπορούσε να ’ναι κάτι παραπάνω γιατί η θλίψη υφαίνεται γύρω
από μιά απώλεια, λίγο-πολύ, συνειδητή. Που φτάνοντας στο σημείο να γίνεται
απτή, μπορεί να αφεθεί στο πένθος. Ελάχιστοι όμως ήταν σε θέση να πενθήσουν
έχοντας την διαύγεια να καταλάβουν τι ήταν αυτό που αφαιρείτο κάτω απ’ τη μύτη
μακαρίων θυμάτων.
Πρέπει να ένοιωθαν
λοιπόν οι χίππυς -εκείνοι οι “πειραματιστές” και Κυνικοί- μεγάλη αυτοπεποίθηση για να δημιουργήσουν κοινότητες μέσα
σε συνθήκες προχωρημένου καπιταλισμού. Οι αγροτικές κοινότητες μάλιστα έβριθαν
από παιδιά. Πολύ φυσικό! Τι άλλο να κάνει κανείς μέσα στη φύση?
Όμως κάτω από την
αυτοπεποίθηση υπέβοσκε μιά ανομολόγητη αγωνία να επιστρέψουν σε κάτι που το
αναζήτησαν σ’ όλη τη γη!
Αλλά ποιοι ήταν πιο
μόνοι απ’ αυτούς που έγιναν παγκοσμίως διάσημοι για την απώλεια του Πατρός
τους?
Και ήταν οι πρώτοι -
μετά τους Αμερικανούς Μαύρους, τους απελεύθερους δούλους- που αντιμετώπισαν μιά
τέτοια Μοίρα.
Τι κρίμα που
τους κατέτρεχαν οι δαίμονές τους.
Και η αθωότητα
υπερκεράσθηκε από την αφέλεια!
Εκείνα τα παιδιά,
των χίππυς –ενήλικες σήμερα-έχουν πολλά προβλήματα, αλλά στον λόγο τους έρχεται
καμμιά φορά ένας όρος που συχνά ακουγόταν τότε: free spirits. Χαρακτηρισμός που
έχει να κάνει με τον τρόπο που τα ανέθρεψαν. Δεν είναι υπερβολή. Κάποιοι είχαν
ξεφύγει, έστω και για λίγο, από μιά σειρά επιταγών: Παραγωγή –κατανάλωση –
ομοιομορφία. Με μιά κουβέντα: σύγχρονη πειθαρχία.
Άρα δίκαια αποδόθηκε
στο κίνημα εκείνο, ο χαρακτηρισμός αμφισβήτηση. Αλλά κάτι τέτοιο-όσο έμπρακτα
κι αν έγινε- δεν ήταν αρκετό!
Κάποιες στιγμές πήρε
εξεγερσιακό χαρακτήρα. Ο Τύπος, οι κοινωνιολόγοι, το αποκάλεσαν «Επανάσταση της
Νεολαίας». Όπως όμως και να σταθεί κανείς απέναντι σ’ εκείνα τα γεγονότα, η
δεκαετία του ’60 είναι η μητέρα όλων των δεκαετιών που την ακολούθησαν ως τώρα.
Το ρεύμα της, έκτοτε υπόγειο, θα ξαναβγεί κάποια στιγμή στην επιφάνεια.
Σε μιά επόμενη εποχή
ταραχών, σε μια Επανάσταση Θεού, Γης κι
Ανθρώπων που αργά και με πολύ πόνο κι αγωνία κυοφορείται, τα περιεχόμενά
της θα ξανατεθούνε στην Ημερήσια Διάταξη από την Ανάγκη που τα πάντα διευθετεί.
Β.Η
